این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «میر صابر اصفهانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
جز (اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
میر صابر | '''میر صابر اصفهانی'''، از شعراء و ادبای قرن یازدهم هجری است. | ||
از اصفهان به هند رفته و مورد عنایت جهانگیر پادشاه قرار گرفته و از سوی او وقایع نگاری گجرات و سپس دکن را بر عهده گرفت. آثار خیریّه زیادی از او به جای ماند. او در سال 1029ق استخوان های عرفی شیرازی را که در هند وفات کرده و دفن شده بود را به نجف اشرف انتقال داده و مدفون ساخت. | از اصفهان به هند رفته و مورد عنایت جهانگیر پادشاه قرار گرفته و از سوی او وقایع نگاری گجرات و سپس دکن را بر عهده گرفت. آثار خیریّه زیادی از او به جای ماند. او در سال 1029ق استخوان های عرفی شیرازی را که در هند وفات کرده و دفن شده بود را به نجف اشرف انتقال داده و مدفون ساخت. | ||
ظاهرا تا آخر عمر مجرّد و بدون همسر زیسته و در سال 1064ق در «برهان پور» هند وفات یافته است. در سرودن شعر طبعی روان داشت. | |||
== | ==اشعار== | ||
از اوست: | از اوست: | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
رزق تو را حواله به جام شراب کرد.<ref>تذکره میخانه، صص 225-227؛ تذکره شمع انجمن، ص393؛ کاروان هند، ج2، صص 667 و 668؛ تذکره روز روشن، ص454؛ تذکره غنی، ص78؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص711؛ تذکره خزانه عامره، ص319.</ref> <ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 422.</ref> | رزق تو را حواله به جام شراب کرد.<ref>تذکره میخانه، صص 225-227؛ تذکره شمع انجمن، ص393؛ کاروان هند، ج2، صص 667 و 668؛ تذکره روز روشن، ص454؛ تذکره غنی، ص78؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص711؛ تذکره خزانه عامره، ص319.</ref> <ref>اعلام اصفهان، ج3، ص 422.</ref> | ||
== | ==پی‌نویس== | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مرداد ماه 1401]] | [[رده:مرداد ماه 1401]] | ||
| سطر ۳۱: | سطر ۳۰: | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش. | |||
[[رده:شعرا]] | |||
[[رده:علمای قرن 11]] | |||
نسخهٔ ۱۵ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۰۷
میر صابر اصفهانی، از شعراء و ادبای قرن یازدهم هجری است.
از اصفهان به هند رفته و مورد عنایت جهانگیر پادشاه قرار گرفته و از سوی او وقایع نگاری گجرات و سپس دکن را بر عهده گرفت. آثار خیریّه زیادی از او به جای ماند. او در سال 1029ق استخوان های عرفی شیرازی را که در هند وفات کرده و دفن شده بود را به نجف اشرف انتقال داده و مدفون ساخت.
ظاهرا تا آخر عمر مجرّد و بدون همسر زیسته و در سال 1064ق در «برهان پور» هند وفات یافته است. در سرودن شعر طبعی روان داشت.
اشعار
از اوست:
آن کز نگاه خانه خلقی خراب کرد
تنها همین نه با من مسکین عتاب کرد
مجنون و کوهکن همه هستند، لیک
عشق انداخت قرعه ای و مرا انتخاب کرد
ساقی بیار باده که ایّام روزه رفت
بلبل به باغ آمد و گل هم شتاب کرد
«صابر» بنوش باده که رزّاق در ازل
رزق تو را حواله به جام شراب کرد.[۱] [۲]
پی‌نویس
منبع
- مهدوی، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.