این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید ابراهیم پوده ای»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سیّدابراهیم پوده ای'''(۱۳۱۰-۱۳۶۹ق) متخلّص به «'''سرّی'''» فرزند حاج سیّدابوالقاسم موسوی شاعر ادیب عارف در سال 1311 قمری (1310 بنا به نقل فرزندش) در قریه پوده از دهات سمیرم سفلی متولّد شد. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص102 103؛ بیان المفاخر، ج1، صص168 169؛ ج2، صص248 249؛ مزارات اصفهان، ص164.</ref> | {{نیازمند ویرایش}}{{رده‌بندی‌نشده}} | ||
'''سیّدابراهیم پوده ای'''(۱۳۱۰-۱۳۶۹ق) متخلّص به «'''سرّی'''» فرزند حاج سیّدابوالقاسم موسوی شاعر ادیب عارف در سال 1311 قمری (1310 بنا به نقل فرزندش) در قریه پوده از دهات سمیرم سفلی متولّد شد. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص102 - 103؛ بیان المفاخر، ج1، صص168 - 169؛ ج2، صص248 - 249؛ مزارات اصفهان، ص164.</ref> | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| سطر ۶: | سطر ۹: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
در مولد خود و اصفهان نزد عدّه ای از فضلا و دانشمندان ازجمله حاج ابوالقاسم زفره ای (حاج آخوند) و [[یحیی مدرس بیدآبادی|میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی]] تحصیل نمود، و مراتب شعر و شاعری را از میرزا یحیی فراگرفته، به افتخار دامادی او نائل شد. سپس به تصوّف و عرفان روی آورده، در شیراز از امام جمعه اصطهباناتی مراسم ذکر و ریاضت آموخته، عارفی وارسته و صاحب نفس گردید.<ref>فهرست مرعشی، ج8، ص160.</ref> | در مولد خود و اصفهان نزد عدّه ای از فضلا و دانشمندان ازجمله حاج ابوالقاسم زفره ای (حاج آخوند) و [[یحیی مدرس بیدآبادی|میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی]] تحصیل نمود، و مراتب شعر و شاعری را از میرزا یحیی فراگرفته، به افتخار دامادی او نائل شد. سپس به تصوّف و عرفان روی آورده، در شیراز از امام جمعه اصطهباناتی مراسم ذکر و ریاضت آموخته، عارفی وارسته و صاحب نفس گردید.<ref>فهرست مرعشی، ج8، ص160.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
کتاب های زیر از آثار او است: | کتاب های زیر از آثار او است: | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۴: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.<ref>دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 555.</ref> <ref> | وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.<ref>دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 -555.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، صص 84- 86</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۴۱
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سیّدابراهیم پوده ای(۱۳۱۰-۱۳۶۹ق) متخلّص به «سرّی» فرزند حاج سیّدابوالقاسم موسوی شاعر ادیب عارف در سال 1311 قمری (1310 بنا به نقل فرزندش) در قریه پوده از دهات سمیرم سفلی متولّد شد. [۱]
معرفی
سرّی شاعری قادر و نویسنده ای و توانا بود؛ ولی کم تر در انجمن های ادبی شرکت می کرد، و فقط گاه گاه در انجمن مرحوم شیدا شرکت می نمود. در مسابقه ادبی رادیو لندن در سال 1326 خورشیدی در بین 273 نفر از شرکت کنندگان، جزو دو نفر ممتاز شناخته شد.
اساتید
در مولد خود و اصفهان نزد عدّه ای از فضلا و دانشمندان ازجمله حاج ابوالقاسم زفره ای (حاج آخوند) و میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی تحصیل نمود، و مراتب شعر و شاعری را از میرزا یحیی فراگرفته، به افتخار دامادی او نائل شد. سپس به تصوّف و عرفان روی آورده، در شیراز از امام جمعه اصطهباناتی مراسم ذکر و ریاضت آموخته، عارفی وارسته و صاحب نفس گردید.[۲]
آثار
کتاب های زیر از آثار او است: 1. مکاشفات 2. دیوان اشعار [مطبوع] 3. مرغابیّه [مطبوع] 4. آخرین قانون و غیره 5. مجموعه اشعار برخی از شعراء [مطبوع].
این بیت از او است:
| همیشه قافله سالار عشق در ره دوست | روان و از پی اش این ناله درا بوده | |
| به زیر گنبد دیر مغان ز روز الست | بلند از دل این ناقوس این صدا بوده[۳] |
وفات
وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.[۴] [۵]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص102 - 103؛ بیان المفاخر، ج1، صص168 - 169؛ ج2، صص248 - 249؛ مزارات اصفهان، ص164.
- ↑ فهرست مرعشی، ج8، ص160.
- ↑ بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص۳۱۰؛ شعرای فارسی سرای ولائی
- ↑ دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 -555.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، صص 84- 86
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.