این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «ابن فورک اسماعیل بن سهل اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان (کتاب)' به 'اعلام اصفهان')
(اصلاح منبع)
 
سطر ۱: سطر ۱:
ابوعثمان اسماعیل بن سهل (ابی سهل) بن محمّد بن عبدالعزیز فورکی، سبط ابوبکر محمّد بن حسین بن فورک اصفهانی نیشابوری از قاریان و اساتید قرائت و تجوید بوده، و حدیث نیز روایت می نموده است.
{{رده‌بندی‌نشده}}


از اباسعد کنجروی استماع حدیث کرده، و در سال 500 جهت اباسعد سمعانی اجازه نوشته است.  
ابوعثمان اسماعیل بن سهل (ابی سهل) بن محمّد بن عبدالعزیز فورکی، سبط ابوبکر محمّد بن حسین بن فورک اصفهانی نیشابوری از قاریان و اساتید قرائت و تجوید بوده، و حدیث نیز روایت می نموده است. از اباسعد کنجروی استماع حدیث کرده، و در سال 500 جهت اباسعد سمعانی اجازه نوشته است.  
 
<br />


==وفات==
==وفات==
وفاتش در عصر روز جمعه 5 ربیع الاوّل سال 519ق روی داد.<ref>التّحبیر، ج1، ص93.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 190.</ref>
وفاتش در عصر روز جمعه 5 ربیع الاوّل سال 519ق روی داد.<ref>التّحبیر، ج1، ص93.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 190.</ref>
 
<br />


== پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==


* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


==منبع==
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۳۸

ابوعثمان اسماعیل بن سهل (ابی سهل) بن محمّد بن عبدالعزیز فورکی، سبط ابوبکر محمّد بن حسین بن فورک اصفهانی نیشابوری از قاریان و اساتید قرائت و تجوید بوده، و حدیث نیز روایت می نموده است. از اباسعد کنجروی استماع حدیث کرده، و در سال 500 جهت اباسعد سمعانی اجازه نوشته است.

وفات

وفاتش در عصر روز جمعه 5 ربیع الاوّل سال 519ق روی داد.[۱] [۲]

پانویس

  1. التّحبیر، ج1، ص93.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 190.

منبع