این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «رجبعلی گلزار»
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) (افزودن رده) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۳۹: | سطر ۳۹: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
برگرفته از کتاب [[کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان|تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. | برگرفته از کتاب [[کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان|تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. | ||
نسخهٔ ۲ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۹
آقا رجبعلی گلزار فرزند حاج ملّا حسین مـتخلّص بـه گلـزار در سـيزده رجـب 1302 قمرى در خانوادهاى روحانى در اصفهان ديده به جهان گشود. مقدمات علـوم و ادبيات و عربى را در نـزد پـدر و اسـاتيد ديگر فراگرفت وی ادیب فاضل و شاعر ماهر از سخنوران قرن چهاردهم هجری است[۱].
معرفی
وی مقدمات علوم ادبیّات و عرب را نزد پدر و سایر اساتید به پایان رسانید.از جوانى به كار قلمزنى روى آورد و بـه موازات كسب و كار، از طبع آزمايى نيز غافل نبود .او پیرمردی زنده دل و خوش مشرب بود.
مدت 16 سـال در انجمـن دانشـكده اصفهان كه به همت مرحوم ميرزا عباسخان شيدا برپا مى شـد شـركت مـى نمـود . و از جوانى به مدح و منقبت خانـدان عصـمت و طهارت پرداخت و تـا پايـان عمـر بـه ايـن افتخار مباهى بود.اودر جوانى به سرودن شعر روى آورد و در مجامع ادبى اصفهان به ويژه انجمن ادبى شيدا راه يافـت و در اواخـر عمـر از اسـاتيد مسلّم و مجرّب شعر و ادب به شمار می آمد.
مجموعه اشـعارش در زمـان حيـات و پـس از رحلـت او سـه بـار بـه چـاپ رسيده،مرحوم مهدوى می گويد: حدود 9000 بيت از اشعارش پس از وى هنـوز بـه چاپ نرسيده است.
مرحوم ميرزا شـكراللّه مـنعم اشـعارى در مـدح و مـاده تـاريخ ديوانش سروده است.
همچنین شعرايى همچون جعفر نواى اصفهانى، سـيد رضـا بهشتى، محمدرضا شكيب اصفهانى، سيد على بديع زادگـان و مرشـد رمضـان صـابر اصفهانى در وفات وى مرثيه و ماده تاريخ سرودهاند.
از اشعار اوست:
| جان و دل و دين دادم و يـك بوسـه نـدادى | اى شوخ مگر قيمت يك بوسه به چند است؟ | |
| هرگز دلم از عشـوه ى چشـم تـو نشـد سـير | در حيرتم اين دل چقـدر عشـوه پسـند اسـت | |
| گلــزار مكــن شِــكوه ز كوتــاهى طــالع | خوش باش كه طبع تو در اشعار بلنـد اسـت[۲].[۳] |
وفات
او در 19 رجب سال 1366ق وفات یافته و در تکیه ای به نام خودش (تکیه گلزار) در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۴]
[تاریخ وفات او را شکیب اصفهانی چنین گفته است:
از باغ جنان بلبل، سر کرد برون گفتا:
«گلزار» می گلگون زد از خُم روحانی]
دیوان اشعار گلزار در سال 1369ق به طبع رسیده است.[۵]
پانویس
- ↑ اعلام اصفهان، ج3، ص 37 و38.
- ↑ گلزار، رجبعلى، ديوان گلزار، صفحات 21 و 42.
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص480
- ↑ مهدوى، سيرى در تاريخ تخت فولاد، صص83 ـ 180 ؛ گلزار، ديوان اشعار، مقدمه.اديب دانشمند ميرزا عباسخان شيدا در مقدمه ديوان او می نويسد: از بدايت حال و عهد صباوت، طبعش موزون و بـا مضـامين بكر مشحون. در وفا و صفا طاق و در محبت ووداد بی مانند. قلبش آئينه سان، مجلاى انوار حقيقت، مغـزش مشحون از شور عشق و الفت. الحق فرشته اى است در لباس بشر و انسانى است جاذب اهل نظر.
- ↑ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 399 و 400؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص875؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص182؛ دیوان شکیب اصفهانی، صص 490 و 491.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.