این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد فقیه احمدآبادی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(درج عکس)
(ویرایش جزیی)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:Seyed mohammad faghih ahmadabadi.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|سید محمد فقیه احمدآبادی]]
[[پرونده:Seyed mohammad faghih ahmadabadi.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|سید محمد فقیه احمدآبادی]]
'''سیدمحمد فقيه احمدآبادی''' فرزند [[سید محمدتقی موسوی احمدآبادی|محمد تقی]] [[مکیال المکارم|صاحب مكيال]]، درسال۱۲۹۸ش متولد شد. از علما و ائمه جماعت اصفهان بود و دیوان شعر دارد.   
'''سیدمحمد فقيه احمدآبادی''' فرزند [[سید محمدتقی موسوی احمدآبادی|محمد تقی]] صاحب مكيال، درسال۱۲۹۸ش متولد شد. از علما و ائمه جماعت اصفهان بود و دیوان شعر دارد.   


از اشعار اوست:
از اشعار اوست:
سطر ۹: سطر ۹:


==وفات==
==وفات==
وی در سال۱۳۴۸ ق وفات یافت.
وی در سال۱۳۴۸ ق وفات یافت و در [[تکیه صاحب مکیال المکارم]] [[تخت فولاد]] مدفون شد.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منبع==
==منبع==
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.
برگرفته از: بهشتی نژاد، محمد علی ، [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]

نسخهٔ ‏۲۲ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۳۹

سید محمد فقیه احمدآبادی

سیدمحمد فقيه احمدآبادی فرزند محمد تقی صاحب مكيال، درسال۱۲۹۸ش متولد شد. از علما و ائمه جماعت اصفهان بود و دیوان شعر دارد.

از اشعار اوست:

عمر بگذشت و هنوز از پی جاه و هوسیم ترسم آخر به مراد دل خود می نرسیم
دل خود را بنمودیم به دنيا پیوند دور شیرینی دنیا همه همچون مگسیم[۱]

وفات

وی در سال۱۳۴۸ ق وفات یافت و در تکیه صاحب مکیال المکارم تخت فولاد مدفون شد.

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص419 ؛خودشان

منبع

برگرفته از: بهشتی نژاد، محمد علی ، کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.