این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید ابراهیم پوده ای»
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۳: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.<ref>دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 555.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، [[اعلام اصفهان]]، ج 1 ، ص 84- 86</ref> | وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.<ref>دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 555.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، ج 1 ، ص 84- 86</ref> | ||
| سطر ۳۲: | سطر ۳۲: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ ۳ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۰۳
سیّدابراهیم پوده ای(۱۳۱۰-۱۳۶۹ق) متخلّص به «سرّی» فرزند حاج سیّدابوالقاسم موسوی شاعر ادیب عارف در سال 1311 قمری (1310 بنا به نقل فرزندش) در قریه پوده از دهات سمیرم سفلی متولّد شد. [۱]
معرفی
سرّی شاعری قادر و نویسنده ای و توانا بود؛ ولی کم تر در انجمن های ادبی شرکت می کرد، و فقط گاه گاه در انجمن مرحوم شیدا شرکت می نمود. در مسابقه ادبی رادیو لندن در سال 1326 خورشیدی در بین 273 نفر از شرکت کنندگان، جزو دو نفر ممتاز شناخته شد.
اساتید
در مولد خود و اصفهان نزد عدّه ای از فضلا و دانشمندان ازجمله حاج ابوالقاسم زفره ای (حاج آخوند) و میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی تحصیل نمود، و مراتب شعر و شاعری را از میرزا یحیی فراگرفته، به افتخار دامادی او نائل شد. سپس به تصوّف و عرفان روی آورده، در شیراز از امام جمعه اصطهباناتی مراسم ذکر و ریاضت آموخته، عارفی وارسته و صاحب نفس گردید.[۲]
آثار
کتاب های زیر از آثار او است: 1. مکاشفات 2. دیوان اشعار [مطبوع] 3. مرغابیّه [مطبوع] 4. آخرین قانون و غیره 5. مجموعه اشعار برخی از شعراء [مطبوع].
این بیت از او است:
| همیشه قافله سالار عشق در ره دوست | روان و از پی اش این ناله درا بوده | |
| به زیر گنبد دیر مغان ز روز الست | بلند از دل این ناقوس این صدا بوده[۳] |
وفات
وی در اواخر عمر، دچار بیماری سرطان شد، و در یکی از بیمارستان های تهران بستری شد، و در همان جا در روز 14 رمضان سال 1369 قمری در ضمن عمل جرّاحی وفات یافت، و در قبرستان قم که به قبرستان قدیم شهرت دارد، مدفون گردید.[۴] [۵]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص102 103؛ بیان المفاخر، ج1، صص168 169؛ ج2، صص248 249؛ مزارات اصفهان، ص164.
- ↑ فهرست مرعشی، ج8، ص160.
- ↑ بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص۳۱۰؛ شعرای فارسی سرای ولائی
- ↑ دیوان سرّی، مقدّمه و دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص554 555.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 84- 86
منبع
برگرفته از: مهدوی، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.