این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدجعفر رجایی صحاف»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(درج شعر) |
(درج رده) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''محمّدجعفر صحّاف''' متخلّص به «رجایی» شاعر و ادیب هنرمند، (1292ق -1365ق )در اصفهان بود. | '''محمّدجعفر صحّاف''' متخلّص به «رجایی» شاعر و ادیب هنرمند، (1292ق -1365ق )در اصفهان بود. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
محمّدجعفر صحّاف رجایی فرزند محمّدرضا، در شهر اصفهان به تحصیل پرداخت.<ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 209-210.</ref>[در صحافی ابتدا نزد آقا محمّد تقی صحاف به شاگردی پرداخت امّا چون استاد در یاد دادن فنون کار بخل می ورزید، نزد آقا محمّدحسین صحّاف رفت و در هنر صحّافی و تجلید، از اساتید زبردست اصفهان شد.<ref>تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، صص 374-372.</ref> | محمّدجعفر صحّاف رجایی فرزند محمّدرضا، در شهر اصفهان به تحصیل پرداخت.<ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 209-210.</ref>[در صحافی ابتدا نزد آقا محمّد تقی صحاف به شاگردی پرداخت امّا چون استاد در یاد دادن فنون کار بخل می ورزید، نزد آقا محمّدحسین صحّاف رفت و در هنر صحّافی و تجلید، از اساتید زبردست اصفهان شد.<ref>تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، صص 374-372.</ref> | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
وی سرانجام در 8 صفر 1365ق وفات یافت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص300.</ref> | وی سرانجام در 8 صفر 1365ق وفات یافت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص300.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | |||
نسخهٔ ۴ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۴۴
محمّدجعفر صحّاف متخلّص به «رجایی» شاعر و ادیب هنرمند، (1292ق -1365ق )در اصفهان بود.
معرفی
محمّدجعفر صحّاف رجایی فرزند محمّدرضا، در شهر اصفهان به تحصیل پرداخت.[۱][در صحافی ابتدا نزد آقا محمّد تقی صحاف به شاگردی پرداخت امّا چون استاد در یاد دادن فنون کار بخل می ورزید، نزد آقا محمّدحسین صحّاف رفت و در هنر صحّافی و تجلید، از اساتید زبردست اصفهان شد.[۲]
طبع شعر نیز داشت و طبعش به شوخی و هزل مایل بود و از اعضای اوّلیه انجمن ادبی شیدا در اصفهان به شمار می رفت.
بیت زیر از اوست:
| مدح و تحسین نیست در خور مردمان پست را | خیره تر سازد مدارا زنگی بد مست را |
وفات
وی سرانجام در 8 صفر 1365ق وفات یافت.[۳]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.