این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «جواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ جواد شوقی اصفهانی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به جواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانی منتقل کرد) |
(ویرایش جزئی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا جواد شوقی''' فرزند میرزا ابوالقاسم، شاعر ادیب در سال ۱۲۹۹قمری در اصفهان متولّد شد و در این شهر علم و ادب آموخت.<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،جلد۲،ص۳۸۰-۳۸۱.</ref> | '''میرزا جواد شوقی''' فرزند میرزا ابوالقاسم، شاعر ادیب در سال ۱۲۹۹قمری در اصفهان متولّد شد و در این شهر علم و ادب آموخت.<ref>مهدوی،اعلام اصفهان،جلد۲،ص۳۸۰-۳۸۱.</ref> | ||
== معرفی == | |||
میرزا جواد شور و شوقی در سرودن شعر و طبعی روان داشت و علامه بر سرودن غزل و رباعی، اشعار بسیاری ر مدایح و مراثی معصومین علیهم السلام سروده است. | |||
از اوست:{{شعر}} | |||
{{ب|کنون که فصل دی و موسم زمستان است|بنوش مِی که زمستان، بهار مستان است}} | |||
{{ب|اثر اگر ز گلستان نمانده است چه غم|صفای عارض یاران به از گلستان است<ref>دیوان شوقی اصفهانی، (مقدمه)؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج۳، ص۲۰۵۰؛ الذریعه، ج۹، ص۵۴۸؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص ۲۸۴ و ۲۸۵.</ref>}}{{پایان شعر}}دیوان اشعار او در سال ۱۳۳۳شمسی و ۱۳۶۹شمسی به طبع رسیده است. | |||
== وفات == | |||
او در سال ۱۳۶۴قمری به عتبات عالیات رفت و محرم ۱۳۷۱ قمری وفات یافت و در آن ارض اقدس مدفون شد. | |||
صغیر اصفهانی ماده تاریخ وفات او را چنین سروده است:{{شعر}} | صغیر اصفهانی ماده تاریخ وفات او را چنین سروده است:{{شعر}} | ||
{{ب|کسی اگر صغیر احوال پرسد|که فوتش در چه تاریخ و زمان بود}} | {{ب|کسی اگر صغیر احوال پرسد|که فوتش در چه تاریخ و زمان بود}} | ||
{{ب|نهد در جمع پا جبرئیل و گوید|«که پیش از مرگ شوقی در جنان بود}}{{پایان شعر}} | {{ب|نهد در جمع پا جبرئیل و گوید|«که پیش از مرگ شوقی در جنان بود}}{{پایان شعر}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۴ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۳۶
میرزا جواد شوقی فرزند میرزا ابوالقاسم، شاعر ادیب در سال ۱۲۹۹قمری در اصفهان متولّد شد و در این شهر علم و ادب آموخت.[۱]
معرفی
میرزا جواد شور و شوقی در سرودن شعر و طبعی روان داشت و علامه بر سرودن غزل و رباعی، اشعار بسیاری ر مدایح و مراثی معصومین علیهم السلام سروده است.
از اوست:
| کنون که فصل دی و موسم زمستان است | بنوش مِی که زمستان، بهار مستان است | |
| اثر اگر ز گلستان نمانده است چه غم | صفای عارض یاران به از گلستان است[۲] |
دیوان اشعار او در سال ۱۳۳۳شمسی و ۱۳۶۹شمسی به طبع رسیده است.
وفات
او در سال ۱۳۶۴قمری به عتبات عالیات رفت و محرم ۱۳۷۱ قمری وفات یافت و در آن ارض اقدس مدفون شد.
صغیر اصفهانی ماده تاریخ وفات او را چنین سروده است:
| کسی اگر صغیر احوال پرسد | که فوتش در چه تاریخ و زمان بود | |
| نهد در جمع پا جبرئیل و گوید | «که پیش از مرگ شوقی در جنان بود |
پانویس
منبع
بر گرفته از مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.