این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسین ایلیا»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش جزئی)
(ویرایش)
سطر ۱: سطر ۱:
'''استاد حسین ایلیا''' هنرمند برجسته کاشی سازی . وی فرزند عبداللَّه بن استاد آقاجان کاشی پز اصفهانی در سال 1301ش در اصفهان متولّد شد. در نوجوانی نزد پدر و سپس عمویش به هنر کاشی سازی پرداخت و آنرا فرا گرفت.
'''استاد حسین ایلیا''' فرزند عبداللَّه بن [[آقاجان کاشی پز|استاد آقاجان کاشی پز اصفهانی]]،  در سال 1301ش در اصفهان متولّد شد. وی هنرمند برجسته کاشی سازی است که در نوجوانی نزد پدر و سپس عمویش به هنر کاشی سازی پرداخت و آنرا فرا گرفت.
<br />   
<br />   


==آثار==
==آثار==
از جمله آثار او می توان به موارد زیر اشاره نمود:


#کاشی کاری مسجد سلطانی سمنان
#کاشی کاری مسجد سلطانی سمنان
سطر ۱۴: سطر ۱۵:
#مسجد اعظم قم
#مسجد اعظم قم
#حسینیه بنی فاطمه اصفهان
#حسینیه بنی فاطمه اصفهان
#و دهها نمونه کاشیکاری دیگر<ref>مصاحبه با استاد حسین ایلیا در5 مرداد1373ش.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص706 و 707.</ref><br />
#و دهها نمونه کاشی کاری دیگر<ref>مصاحبه با استاد حسین ایلیا در5 مرداد1373ش.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص706 - 707.</ref><br />


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۱۶ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۱۶

استاد حسین ایلیا فرزند عبداللَّه بن استاد آقاجان کاشی پز اصفهانی، در سال 1301ش در اصفهان متولّد شد. وی هنرمند برجسته کاشی سازی است که در نوجوانی نزد پدر و سپس عمویش به هنر کاشی سازی پرداخت و آنرا فرا گرفت.

آثار

از جمله آثار او می توان به موارد زیر اشاره نمود:

  1. کاشی کاری مسجد سلطانی سمنان
  2. سردرب ارگ سمنان
  3. زیر گنبد باغ رضوان ارومیه
  4. مسجد امام و گنبد آن در اصفهان
  5. حرم مطهر حضرت زینب و حضرت رقیه(علیهماالسلام) در سوریه
  6. حمام گنجعلی خان کرمان
  7. کاخ نیاوران در تهران
  8. کاخ گلستان در تهران
  9. مسجد اعظم قم
  10. حسینیه بنی فاطمه اصفهان
  11. و دهها نمونه کاشی کاری دیگر[۱][۲]

پانویس

  1. مصاحبه با استاد حسین ایلیا در5 مرداد1373ش.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص706 - 707.


منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.