این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد باقر عمادالاسلام شفتی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش جزئی)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سیّد محمّد باقر عمادالاسلام'''، معروف به '''آقا محمّد'''، فرزند حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن [[سید محمدباقر شفتی|حاج سیّد محمّد باقر حجةالاسلام شفتی]]، عالم فاضل ادیب شاعر.
'''سیّد محمّد باقر عمادالاسلام'''، معروف به '''آقا محمّد'''، فرزند حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن [[سید محمدباقر شفتی|حاج سیّد محمّد باقر حجةالاسلام شفتی]]، عالم فاضل و ادیب شاعر در اصفهان بود.


==معرفی==
==معرفی==
در حدود سال ۱۲۹۵ در اصفهان متولّد گردیده و نزد فضلای این شهر تلمّذ نموده و از ابتدای جوانی به تألیف کتب پرداخته از آن جمله:
در حدود سال ۱۲۹۵ در اصفهان متولّد گردیده و نزد فضلای این شهر تلمّذ نمود.
# «الفصول العلیه» در آداب نماز شب، که در سال ۱۳۲۳قمری به چاپ رسیده است.
 
# «هدایه السالکین» و آن شرح چهل حدیث است که صاحب عنوان آنها را ترجمه و شرح نموده و تألیف آن در جمعه ۱۳ محرم الحرام ۱۳۱۶ به پایان رسیده و نسخه ای از آن به خط آقا میرزا محمّد علی کابلی نزد نویسنده [سیّد مصلح الدّین مهدوی ]موجود است.
وی گاهی شعر می گفته و «'''فخر'''» تخلّص می نموده و خویشتن را به «'''فخرالشعراء'''» وصف و ملقب نموده است. از اشعار اوست:


وی گاهی شعر می گفته و «'''فخر'''» تخلّص می نموده و خویشتن را به «'''فخرالشعراء'''» وصف و ملقب نموده است.
از اشعار اوست:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|عاشقان دیوانه معشوق خود|طالبان دیوانه مطلوب خود}}
{{ب|عاشقان دیوانه معشوق خود|طالبان دیوانه مطلوب خود}}
{{ب|زلف لیلی خار نزد ما بود|نزد مجنون بهترین گلها بود<ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص ۳۹۴، بیان‌المفاخر، ج۲، ص۱۷۹.</ref>}}
{{ب|زلف لیلی خار نزد ما بود|نزد مجنون بهترین گلها بود<ref>بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص ۳۹۴، بیان‌المفاخر، ج۲، ص۱۷۹.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}  
 
== آثار ==
سید محمدباقر عمادالاسلام از ابتدای جوانی به تألیف کتب پرداخته است که کتب زیر از آثار اوست:
 
#«الفصول العلیه» در آداب نماز شب، که در سال ۱۳۲۳قمری به چاپ رسیده است.
#«هدایه السالکین» و آن شرح چهل حدیث است که صاحب عنوان آنها را ترجمه و شرح نموده و تألیف آن در جمعه ۱۳ محرم الحرام ۱۳۱۶ به پایان رسیده و نسخه ای از آن به خط آقا میرزا محمّد علی کابلی نزد نویسنده [سیّد مصلح الدّین مهدوی ]موجود است.


<br />
==وفات==
==وفات==
وفات ایشان در سال ۱۳۴۰قمری در شیراز روی داده و در جوار حرم حضرت شاهچراغ (جناب احمد بن موسی علیه السلام) مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۱؛ بیان المفاخر، ج۲، صص ۱۷۹ و ۱۸۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۳۷۶ و ۳۷۷</ref>
وفات ایشان در سال ۱۳۴۰قمری در شیراز روی داده و در جوار حرم حضرت شاهچراغ (جناب احمد بن موسی علیه السلام) مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۱؛ بیان المفاخر، ج۲، صص ۱۷۹ و ۱۸۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۳۷۶ و ۳۷۷</ref>

نسخهٔ ‏۱۳ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۰۷:۱۱

سیّد محمّد باقر عمادالاسلام، معروف به آقا محمّد، فرزند حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن حاج سیّد محمّد باقر حجةالاسلام شفتی، عالم فاضل و ادیب شاعر در اصفهان بود.

معرفی

در حدود سال ۱۲۹۵ در اصفهان متولّد گردیده و نزد فضلای این شهر تلمّذ نمود.

وی گاهی شعر می گفته و «فخر» تخلّص می نموده و خویشتن را به «فخرالشعراء» وصف و ملقب نموده است. از اشعار اوست:

عاشقان دیوانه معشوق خودطالبان دیوانه مطلوب خود
زلف لیلی خار نزد ما بودنزد مجنون بهترین گلها بود[۱]

آثار

سید محمدباقر عمادالاسلام از ابتدای جوانی به تألیف کتب پرداخته است که کتب زیر از آثار اوست:

  1. «الفصول العلیه» در آداب نماز شب، که در سال ۱۳۲۳قمری به چاپ رسیده است.
  2. «هدایه السالکین» و آن شرح چهل حدیث است که صاحب عنوان آنها را ترجمه و شرح نموده و تألیف آن در جمعه ۱۳ محرم الحرام ۱۳۱۶ به پایان رسیده و نسخه ای از آن به خط آقا میرزا محمّد علی کابلی نزد نویسنده [سیّد مصلح الدّین مهدوی ]موجود است.


وفات

وفات ایشان در سال ۱۳۴۰قمری در شیراز روی داده و در جوار حرم حضرت شاهچراغ (جناب احمد بن موسی علیه السلام) مدفون شد.[۲]

پانویس

  1. بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص ۳۹۴، بیان‌المفاخر، ج۲، ص۱۷۹.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۱؛ بیان المفاخر، ج۲، صص ۱۷۹ و ۱۸۰؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص ۳۷۶ و ۳۷۷

منابع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.

برگرفته از کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.