این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «الفتی ساوجی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،' به ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،')
سطر ۱: سطر ۱:
الفتی ساوجی فرزند حسین ساوجی است. مدّت ها در هند بوده، رساله ای در عروض و قافیه به نام عبداللّه قطبشاه تألیف کرده، در اواخر عمر به اصفهان آمده، در قهوه خانه جنب دارالشّفاء ساکن شده، در کمال شوخی و نمک بوده، و اشعار همواری می گفته؛ لکن خود، خویشتن را از انوری بالاتر می دانسته [است]، و در زمان تألیف تذکره نصرآبادی فوت شده بوده است. از او است:
'''الفتی ساوجی''' فرزند حسین ساوجی بوده است.


بود هر خُم می که خشتیش هست
== معرفی ==
 
وی مدت ها در هند بوده، رساله ای در عروض و قافیه به نام عبداللّه قطبشاه تألیف کرده، در اواخر عمر به اصفهان آمده، در قهوه خانه جنب دارالشّفاء ساکن شده، در کمال شوخی و نمک بوده، و اشعار همواری می گفته؛ لکن خود، خویشتن را از انوری بالاتر می دانسته [است] از او است:
حکیمی ز حکمت کتابی به دست  
{{شعر}}
 
{{ب|بود هر خُم می که خشتیش هست | حکیمی ز حکمت کتابی به دست}}
می کهنه و نو سخنگو به هم  
{{ب| می کهنه و نو سخنگو به هم یکی از حدوث و یکی از قدم<ref>اعلام اصفهان، ج1، ص 603.</ref>}}
 
{{پایان شعر}}
یکی از حدوث و یکی از قدم<ref>اعلام اصفهان، ج1، ص 603.</ref>


== وفات ==
وی در زمان تألیف تذکره نصرآبادی فوت شده بوده است.
<br />
==پانویس==
==پانویس==


سطر ۱۵: سطر ۱۷:
<references />
<references />


== منبع ==
==منبع==
برگرفته از: [[اعلام اصفهان]]، [[سید مصلح الدین مهدوی]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
برگرفته از: [[اعلام اصفهان]]، [[سید مصلح الدین مهدوی]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ ‏۹ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۲۷

الفتی ساوجی فرزند حسین ساوجی بوده است.

معرفی

وی مدت ها در هند بوده، رساله ای در عروض و قافیه به نام عبداللّه قطبشاه تألیف کرده، در اواخر عمر به اصفهان آمده، در قهوه خانه جنب دارالشّفاء ساکن شده، در کمال شوخی و نمک بوده، و اشعار همواری می گفته؛ لکن خود، خویشتن را از انوری بالاتر می دانسته [است] از او است:

بود هر خُم می که خشتیش هست حکیمی ز حکمت کتابی به دست
می کهنه و نو سخنگو به هم یکی از حدوث و یکی از قدم[۱]

وفات

وی در زمان تألیف تذکره نصرآبادی فوت شده بوده است.

پانویس

  1. اعلام اصفهان، ج1، ص 603.

منبع

برگرفته از: اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.