این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «رجبعلی گلزار»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،' به ': اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی،') |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
آقا رجبعلی گلزار فرزند حاج ملّا | '''آقا رجبعلی گلزار''' فرزند حاج ملّا حسین مـتخلّص بـه '''گلـزار''' در سـيزده رجـب 1302 قمرى در خانوادهاى روحانى در اصفهان ديده به جهان گشود. مقدمات علـوم و ادبيات و عربى را در نـزد پـدر و اسـاتيد ديگر فراگرفت وی ادیب فاضل و شاعر ماهر از سخنوران قرن چهاردهم هجری است. | ||
<br /> | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
وی مقدمات علوم ادبیّات و عرب را نزد پدر و سایر اساتید به پایان رسانید.از جوانى به كار قلمزنى روى آورد و بـه موازات كسب و كار، از طبع آزمايى نيز غافل نبود .او پیرمردی زنده دل و خوش مشرب بود. | |||
مدت 16 سـال در انجمـن دانشـكده اصفهان كه به همت مرحوم ميرزا عباسخان شيدا برپا مى شـد شـركت مـى نمـود . و از جوانى به مدح و منقبت خانـدان عصـمت و طهارت پرداخت و تـا پايـان عمـر بـه ايـن افتخار مباهى بود.اودر جوانى به سرودن شعر روى آورد و در مجامع ادبى اصفهان به ويژه انجمن ادبى شيدا راه يافـت و در اواخـر عمـر از اسـاتيد مسلّم و مجرّب شعر و ادب به شمار می آمد. | |||
مجموعه اشـعارش در زمـان حيـات و پـس از رحلـت او سـه بـار بـه چـاپ رسيده،مرحوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوى]] می گويد: حدود 9000 بيت از اشعارش پس از وى هنـوز بـه چاپ نرسيده است. | |||
مرحوم [[شـكراللّه مـنعم|ميرزا شـكراللّه مـنعم]] اشـعارى در مـدح و مـاده تـاريخ ديوانش سروده است. | |||
همچنین شعرايى همچون [[جعفر نواى اصفهانى]]، [[سـيد رضـا بهشتى]]، [[محمدرضا شكيب اصفهانى]]، [[سيد على بديع زادگـان]] و مرشـد رمضـان [[صـابر اصفهانى]] در وفات وى مرثيه و ماده تاريخ سرودهاند. | |||
از اشعار اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|جان و دل و دين دادم و يـك بوسـه نـدادى|اى شوخ مگر قيمت يك بوسه به چند است؟}} | |||
{{ب|هرگز دلم از عشـوه ى چشـم تـو نشـد سـير|در حيرتم اين دل چقـدر عشـوه پسـند اسـت}} | |||
{{ب|گلــزار مكــن شِــكوه ز كوتــاهى طــالع|خوش باش كه طبع تو در اشعار بلنـد اسـت<ref>گلزار، رجبعلى، ديوان گلزار، صفحات 21 و 42.</ref>.<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص480</ref> }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او در 19 رجب سال 1366ق وفات یافته و در تکیه ای به نام خودش (تکیه گلزار) در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. | او در 19 رجب سال 1366ق وفات یافته و در تکیه ای به نام خودش ([[تکیه گلزار]]) در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد.<ref>مهدوى، سيرى در تاريخ تخت فولاد، صص83 ـ 180 ؛ گلزار، ديوان اشعار، مقدمه.اديب دانشمند ميرزا عباسخان شيدا در مقدمه ديوان او می نويسد: از بدايت حال و عهد صباوت، طبعش موزون و بـا مضـامين بكر مشحون. در وفا و صفا طاق و در محبت ووداد بی مانند. قلبش آئينه سان، مجلاى انوار حقيقت، مغـزش مشحون از شور عشق و الفت. الحق فرشته اى است در لباس بشر و انسانى است جاذب اهل نظر.</ref> | ||
[تاریخ وفات او را شکیب اصفهانی چنین گفته است: | [تاریخ وفات او را شکیب اصفهانی چنین گفته است: | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۳۴: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس }} | |||
==منبع== | |||
برگرفته از: [[اعلام اصفهان]]، [[سید مصلح الدین مهدوی]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386. | |||
برگرفته از کتاب [[کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان|تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۵۶
آقا رجبعلی گلزار فرزند حاج ملّا حسین مـتخلّص بـه گلـزار در سـيزده رجـب 1302 قمرى در خانوادهاى روحانى در اصفهان ديده به جهان گشود. مقدمات علـوم و ادبيات و عربى را در نـزد پـدر و اسـاتيد ديگر فراگرفت وی ادیب فاضل و شاعر ماهر از سخنوران قرن چهاردهم هجری است.
معرفی
وی مقدمات علوم ادبیّات و عرب را نزد پدر و سایر اساتید به پایان رسانید.از جوانى به كار قلمزنى روى آورد و بـه موازات كسب و كار، از طبع آزمايى نيز غافل نبود .او پیرمردی زنده دل و خوش مشرب بود.
مدت 16 سـال در انجمـن دانشـكده اصفهان كه به همت مرحوم ميرزا عباسخان شيدا برپا مى شـد شـركت مـى نمـود . و از جوانى به مدح و منقبت خانـدان عصـمت و طهارت پرداخت و تـا پايـان عمـر بـه ايـن افتخار مباهى بود.اودر جوانى به سرودن شعر روى آورد و در مجامع ادبى اصفهان به ويژه انجمن ادبى شيدا راه يافـت و در اواخـر عمـر از اسـاتيد مسلّم و مجرّب شعر و ادب به شمار می آمد.
مجموعه اشـعارش در زمـان حيـات و پـس از رحلـت او سـه بـار بـه چـاپ رسيده،مرحوم مهدوى می گويد: حدود 9000 بيت از اشعارش پس از وى هنـوز بـه چاپ نرسيده است.
مرحوم ميرزا شـكراللّه مـنعم اشـعارى در مـدح و مـاده تـاريخ ديوانش سروده است.
همچنین شعرايى همچون جعفر نواى اصفهانى، سـيد رضـا بهشتى، محمدرضا شكيب اصفهانى، سيد على بديع زادگـان و مرشـد رمضـان صـابر اصفهانى در وفات وى مرثيه و ماده تاريخ سرودهاند.
از اشعار اوست:
| جان و دل و دين دادم و يـك بوسـه نـدادى | اى شوخ مگر قيمت يك بوسه به چند است؟ | |
| هرگز دلم از عشـوه ى چشـم تـو نشـد سـير | در حيرتم اين دل چقـدر عشـوه پسـند اسـت | |
| گلــزار مكــن شِــكوه ز كوتــاهى طــالع | خوش باش كه طبع تو در اشعار بلنـد اسـت[۱].[۲] |
وفات
او در 19 رجب سال 1366ق وفات یافته و در تکیه ای به نام خودش (تکیه گلزار) در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۳]
[تاریخ وفات او را شکیب اصفهانی چنین گفته است:
از باغ جنان بلبل، سر کرد برون گفتا:
«گلزار» می گلگون زد از خُم روحانی]
دیوان اشعار گلزار در سال 1369ق به طبع رسیده است.[۴] و [۵]
پانویس
- ↑ گلزار، رجبعلى، ديوان گلزار، صفحات 21 و 42.
- ↑ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص480
- ↑ مهدوى، سيرى در تاريخ تخت فولاد، صص83 ـ 180 ؛ گلزار، ديوان اشعار، مقدمه.اديب دانشمند ميرزا عباسخان شيدا در مقدمه ديوان او می نويسد: از بدايت حال و عهد صباوت، طبعش موزون و بـا مضـامين بكر مشحون. در وفا و صفا طاق و در محبت ووداد بی مانند. قلبش آئينه سان، مجلاى انوار حقيقت، مغـزش مشحون از شور عشق و الفت. الحق فرشته اى است در لباس بشر و انسانى است جاذب اهل نظر.
- ↑ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 399 و 400؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص875؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص182؛ دیوان شکیب اصفهانی، صص 490 و 491.
- ↑ اعلام اصفهان، ج3، ص 37 و38.
منبع
برگرفته از: اعلام اصفهان، سید مصلح الدین مهدوی، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.