شهید مرتضی وکیلی

شهید مرتضی وکیلی
زادهٔ	۱۳۴۲ سهرو فیروزان
درگذشت/شهادت	۱۳۶۱/۱/۲ دال پری-عملیات فتح المبین
مدفن	گلزار شهدای سهرو فیروزان
محل تحصیل	حوزه علمیه ذوالفقار حوزه امام صادق (ع)
والدین	نادعلی (پدر)

شهید مرتضی وکیلی هفدهم شهریور ۱۳۴۲ ، در روستای سهروفیروزان از توابع شهرستان فلاورجان چشم به جهان گشود. پدرش نادعلی، کارگری می کرد و مادرش جمیله نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دوم فروردین ۱۳۶۱ ، با سمت تک تیرانداز در دالپری توسط نیروهای عراقی بر اثر انفجار مین و موج گرفتگی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش غلامرضا نیز شهید شده است.

زندگی نامه

همیشه می گفت: شاید من لیاقت شهادت نداشتم. آخرین بار در سنندج با همرزمانش در کمین ضد انقلاب افتاده بودند. چهار نفر از دوستان و همرزمانش شهید و یک نفرشان هم زخمی شده و او به طور معجزه آسا، جان سالم به در برده بود. اما همه اینها مقدماتی بود برای فیض عظیم شهادت.

طلبه فاضل مدرسه ذوالفقار و امام صادق (ع) که در محضر استادان فرزانه مدارس علمی و دینی زانوی ادب زده، اکنون بال پرواز یافته بود، (طی کتب) را شروع کرد و به (کشف حجب) پرداخت، مرتضی به دنبال فرصتی می گشت تا خود را به جبهه برساند. در اواخر اسفند ۶۰ بود که از فرصت تعطیلات نوروزی استفاده کرد و به حبهه جنوب رفت.

انا فتحنا لك فتحا مبينا ؛ عملیات پیروزمند فتح المبین بود و دنیایی از عظمت و حماسه هایی که رزمندگان دلاور آفریدند. عین خوش و منطقه شهادت «دال پری! و پرواز به سوی بهشت جاودان پروردگار...