این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «آقا حسین خوانساری»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (اصلاح ویرایش صفحه) |
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (اصلاح لینک ها) |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰</ref> پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در [[مدرسه | آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰</ref> پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در [[مدرسه خواجه الملک]] به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری همچون [[ميرفندرسكى]]، ملّا [[محمد تقی مجلسی]] و غيره استفاده نمود و استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد. | ||
فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰</ref> شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. | فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰</ref> شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
تصنيفات و تأليفات بی شمارى از او به يادگار مانده است كه از آن جمله می توان به مشارق الشموس، ترجمه قرآن، ترجمه [[صحيفه ى | تصنيفات و تأليفات بی شمارى از او به يادگار مانده است كه از آن جمله می توان به مشارق الشموس، ترجمه قرآن، ترجمه [[صحيفه ى سجاديه]]، تفسير سـوره ى فاتحـه، الجبر و الاختيار، الجزء لا يتجزّى، حاشيه بر الهيات شفا، حاشيه بـر طبيعيـات شـفا، حاشيه بر شرح اشارات خواجه نصيرالدين طوسى، رساله در شبهات و... و مجموعـه اشعار و تعليقات و منشات و آثار فراوان ديگر اشاره نمود.<ref>مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1 ،صص558 ـ 55</ref> | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر [[بابا رکن الدین]] مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری ([[تکیه | وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر [[بابا رکن الدین]] مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری ([[تکیه خوانساری]]) معروف شده‌است؛ آقا كمال الدين نيز فرزند دیگر اوست که از او اسمى باقى مانده است.<ref>بخشى، يوسف، شعراى خوانسار، صص 24 و 25.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۵۲
حسین بن جمال الدین محمد خوانساری، معروف به محقق خوانساری (۱۰۱۶-۱۰۹۸ق/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی اصفهان و حکیم شیعی در دوره صفوی که در دانش فلسفه و حکمت تبحّر داشت. او در آغاز به کلام و فلسفه گرایش داشت، ولی بعدها به فقه و اصول علاقمند و در این رشته معروف شد و ریاست علمی و مذهبی زمان بر او مسلّم گردید.
زندگینامه
آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.[۱] پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در مدرسه خواجه الملک به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری همچون ميرفندرسكى، ملّا محمد تقی مجلسی و غيره استفاده نمود و استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد.
فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.[۲] شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانش های معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود.[۳] وی تولیت مدرسه «جده صاحب قرانی» اصفهان را بر عهده داشت.[۴]
از ديوان اشعار اوست:
| حباب آسا به بحر حسن او تا ديـده وا كـردم | به انداز نگاهى هسـتى خـود را فـدا كـردم | |
| چيزى نماند در ره ديـن شـيخ سـاده را | جز دامن ردا كـه كنـد صـاف بـاده ر |
آثار
تصنيفات و تأليفات بی شمارى از او به يادگار مانده است كه از آن جمله می توان به مشارق الشموس، ترجمه قرآن، ترجمه صحيفه ى سجاديه، تفسير سـوره ى فاتحـه، الجبر و الاختيار، الجزء لا يتجزّى، حاشيه بر الهيات شفا، حاشيه بـر طبيعيـات شـفا، حاشيه بر شرح اشارات خواجه نصيرالدين طوسى، رساله در شبهات و... و مجموعـه اشعار و تعليقات و منشات و آثار فراوان ديگر اشاره نمود.[۵]
درگذشت
وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر بابا رکن الدین مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد[۶]آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری (تکیه خوانساری) معروف شده‌است؛ آقا كمال الدين نيز فرزند دیگر اوست که از او اسمى باقى مانده است.[۷]
پانویس
- ↑ خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰
- ↑ خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۵۰
- ↑ افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.
- ↑ آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳
- ↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1 ،صص558 ـ 55
- ↑ خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.
- ↑ بخشى، يوسف، شعراى خوانسار، صص 24 و 25.
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص۵۳