این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «امام قلی بیک چنگی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
(اصلاح منبع و الگو شعر)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
امام قلی بیک چگنی معروف به «ملاّوارسته» ادیب فاضل شاعر از معاصرین نصرآبادی است، و با مل مظفّر ترکه مناظرات و منازعاتی داشت. در سال 1075 وفات یافت.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، ص476؛ ریحانه الادب، ج6، ص287؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص991 و992.</ref>
{{رده‌بندی‌نشده}}


و در امام زاده اسماعیل اصفهان مدفون شد.<ref>قصص الخاقانی، ج2، ص114.</ref>
امام قلی بیک چگنی معروف به «ملاّوارسته» ادیب فاضل شاعر از معاصرین نصرآبادی است، و با مل مظفّر ترکه مناظرات و منازعاتی داشت. در سال 1075 وفات یافت.<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، ص476؛ ریحانه الادب، ج6، ص287؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص991 و992.</ref> و در امام زاده اسماعیل اصفهان مدفون شد.<ref>قصص الخاقانی، ج2، ص114.</ref>


== اشعار ==
==اشعار==
از او است:
از او است:
{{شعر}}
{{ب|چشمی که افتد از گل رویت به روی گل  | پای برهنه ای است که بر خار می رود <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص 606.</ref>}}
{{پایان شعر}}


چشمی که افتد از گل رویت به روی گل
==پانویس==
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:تیرماه 1401]]
<references />


پای برهنه ای است که بر خار می رود <ref>اعلام اصفهان، ج1، ص 606.</ref>
==منبع==


== پانویس ==
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
<br />
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:تیرماه 1401]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۴۲

امام قلی بیک چگنی معروف به «ملاّوارسته» ادیب فاضل شاعر از معاصرین نصرآبادی است، و با مل مظفّر ترکه مناظرات و منازعاتی داشت. در سال 1075 وفات یافت.[۱] و در امام زاده اسماعیل اصفهان مدفون شد.[۲]

اشعار

از او است:

چشمی که افتد از گل رویت به روی گل پای برهنه ای است که بر خار می رود [۳]

پانویس

  1. تذکره نصرآبادی، ج1، ص476؛ ریحانه الادب، ج6، ص287؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص991 و992.
  2. قصص الخاقانی، ج2، ص114.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص 606.

منبع