این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید رضی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح پانویس)
 
سطر ۱: سطر ۱:
'''سیّد رضی اصفهانی'''، عالم فاضل جلیل، از علمای قرن چهاردهم هجری بوده است.
{{رده‌بندی‌نشده}}


در نجف در خدمت حاج میرزا حسین نوری و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی به تلمّذ پرداخته و پس از فوت آخوند خراسانی به درس میرزا محمّد تقی شیرازی حاضر شده است.  
'''سیّد رضی اصفهانی'''، عالم فاضل جلیل، از علمای قرن چهاردهم هجری بوده است.در نجف در خدمت حاج میرزا حسین نوری و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی به تلمّذ پرداخته و پس از فوت آخوند خراسانی به درس میرزا محمّد تقی شیرازی حاضر شده است.  


== وفات ==
==وفات==
او در جوانی حدود سال 1334ق در کربلا وفات یافته و همانجا مدفون گردیده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 609 و 644؛ نقباء البشر، ج1، ص783.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص186.</ref>
او در جوانی حدود سال 1334ق در کربلا وفات یافته و همانجا مدفون گردیده است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 609 و 644؛ آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج1، ص783.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص186.</ref>


== پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references />


== منبع ==
==منبع==
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۵۰

سیّد رضی اصفهانی، عالم فاضل جلیل، از علمای قرن چهاردهم هجری بوده است.در نجف در خدمت حاج میرزا حسین نوری و آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی به تلمّذ پرداخته و پس از فوت آخوند خراسانی به درس میرزا محمّد تقی شیرازی حاضر شده است.

وفات

او در جوانی حدود سال 1334ق در کربلا وفات یافته و همانجا مدفون گردیده است.[۱][۲]

پانویس

  1. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 609 و 644؛ آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج1، ص783.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص186.

منبع