این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش منبع و پانویس)
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای منتقل کرد)
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:Abolhasan-jelveh.jpg|بندانگشتی|سیدابوالحسن جلوه]]
[[پرونده:Abolhasan-jelveh.jpg|بندانگشتی|سیدابوالحسن جلوه]]
'''میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای'''، معروف به '''جلوه''' فرزند سید حسن، متولد1238ق، در احمد آباد هند است.  
'''میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای'''، معروف به '''میرزا ابوالحسن جلوه''' فرزند سید حسن، متولد1238ق، از حکما و علمای شیعه قرن ۱۳ هجری قمری است. وی در آرا و اندیشه‌های خود بیشتر به حکمت مشاء متمایل بود و به آرای ملاصدرا و حکمت متعالیه دیدگاهی نقادانه داشت. گفته‌اند او ارتباط اندکی با مردم داشت و تا آخر عمر ازدواج نکرد.  
 
{{نیازمند تکمیل}}


==معرفی==
==معرفی==
حکیم معروف و فیلسوف عالی قدر، دیوان اشعار دارد.  
وی در ۱۲۳۸ق در احمدآباد گجرات در غرب هند به دنیا آمد. نَسبش با سی واسطه به امام حسن(ع) می‌رسد. پدرش سید محمدطباطبائی فرزند محمد صادق  از علما، پزشکان و ادیبان اوایل دوره قاجار و تخلص او '''مظهر''' بوده است.  


پدرش سید محمد فرزند محمد صادق  از علما و شعرا بوده و تخلص او '''مظهر''' بوده است.
حکیم جلوه، دیوان اشعار دارد.  


ابیات زیر  از اشعار اوست:
ابیات زیر  از اشعار اوست:
سطر ۲۶: سطر ۲۸:
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.


[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:فیلسوفان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:مدفونین در تهران]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:علمای قرن 13]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۳۷

سیدابوالحسن جلوه

میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای، معروف به میرزا ابوالحسن جلوه فرزند سید حسن، متولد1238ق، از حکما و علمای شیعه قرن ۱۳ هجری قمری است. وی در آرا و اندیشه‌های خود بیشتر به حکمت مشاء متمایل بود و به آرای ملاصدرا و حکمت متعالیه دیدگاهی نقادانه داشت. گفته‌اند او ارتباط اندکی با مردم داشت و تا آخر عمر ازدواج نکرد.

معرفی

وی در ۱۲۳۸ق در احمدآباد گجرات در غرب هند به دنیا آمد. نَسبش با سی واسطه به امام حسن(ع) می‌رسد. پدرش سید محمدطباطبائی فرزند محمد صادق از علما، پزشکان و ادیبان اوایل دوره قاجار و تخلص او مظهر بوده است.

حکیم جلوه، دیوان اشعار دارد.

ابیات زیر از اشعار اوست:

چون شد در این غمکده يک هم نفسى نيست از هــم نفســان بگـذر و از اصل کسـى نيــست
بازار جهان جمله جزا بین و مکافات عاقل بچه مان گفت که آنجا عی نیست
جــــــز رفتــن از منـــزل بـــا مــژده رحمــت دانـــاسـت خــدا در دل جلـــوه هــوسـى نيست [۱]

وفات

وی متوفی1314ق در تهران و مدفون در ابن بابویه است.

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان ص،207 ؛مهدوی،اعلام اصفهان، ج1، ص260.


منبع

  • بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.