این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید اسداللّه مرعشی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
(اصلاح منبع)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
خلیفه سیّداسداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «ملولی» عالم فاضل ادیب شاعر. از افاضل سادات عالی قدر مرعشی در اصفهان بوده، و تولیّت آستان قدس رضوی را برعهده داشته، و سرانجام در سال 969ق وفات یافته است. صاحب اعیان الشّیعه مقبره او را در قبرستان ستّی فاطمه می نویسد.
{{رده‌بندی‌نشده}}


== آثار ==
سیداسداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «ملولی» عالم، ادیب و شاعر قرن دهم هجری قمری است. از افاضل سادات عالی قدر مرعشی در اصفهان بوده، و تولیّت آستان قدس رضوی را برعهده داشته، و سرانجام در سال 969ق وفات یافته است. صاحب اعیان الشّیعه مقبره او را در قبرستان ستّی فاطمه می نویسد.
 
==آثار==
کتب زیر از تألیفات او است:  
کتب زیر از تألیفات او است:  


سطر ۱۸: سطر ۲۰:
این بیت از او است:
این بیت از او است:


طُرفه حالیست که آن آتش سوزان ز برم دورتر آن چه رود، بیشترم می سوزد<ref>اعیان الشّیعه، ج11، ص104؛ الذّریعه، ج9، ص101؛ آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص1008 و 1009؛ تذکره هفت اقلیم، ج2، ص405؛ مزارات اصفهان، صص246 -247؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص252 و 253؛ تاریخ تشیّع اصفهان، ص258.</ref> و <ref>اعلام اصفهان، ج1 ، ص 539.</ref>
طُرفه حالیست که آن آتش سوزان ز برم  
 
دورتر آن چه رود، بیشترم می سوزد<ref>اعیان الشّیعه، ج11، ص104؛ الذّریعه، ج9، ص101؛ آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص1008 و 1009؛ تذکره هفت اقلیم، ج2، ص405؛ مزارات اصفهان، صص246 -247؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص252 و 253؛ تاریخ تشیّع اصفهان، ص258.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج1 ، ص 539.</ref>


== پانویس ==
==پانویس==
<br />
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:تیرماه 1401]]
[[رده:تیرماه 1401]]
<references />
==منبع==
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۰۳

سیداسداللّه مرعشی اصفهانی متخلّص به «ملولی» عالم، ادیب و شاعر قرن دهم هجری قمری است. از افاضل سادات عالی قدر مرعشی در اصفهان بوده، و تولیّت آستان قدس رضوی را برعهده داشته، و سرانجام در سال 969ق وفات یافته است. صاحب اعیان الشّیعه مقبره او را در قبرستان ستّی فاطمه می نویسد.

آثار

کتب زیر از تألیفات او است:

1. حواشی بر شرح تجرید؛

2. حواشی بر شرح چغمینی؛

3. حواشی بر شرایع؛

4. حواشی بر قواعد علاّمه؛

5. حواشی بر کافی؛

6. دیوان اشعار.

این بیت از او است:

طُرفه حالیست که آن آتش سوزان ز برم

دورتر آن چه رود، بیشترم می سوزد[۱] [۲]

پانویس

  1. اعیان الشّیعه، ج11، ص104؛ الذّریعه، ج9، ص101؛ آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، صص1008 و 1009؛ تذکره هفت اقلیم، ج2، ص405؛ مزارات اصفهان، صص246 -247؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص252 و 253؛ تاریخ تشیّع اصفهان، ص258.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج1 ، ص 539.

منبع