این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالواسع دامی همدانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(حذف رده و ویرایش جرئی)
(اصلاح الگو)
 
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''ملّا عبدالواسع دامی  اصفهانی''' پسر ملّا کلب علی همدانی، متخلص به "'''دامی'''" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه متولد سال 1146 بود.
{{بررسی رده}}
'''ملّا عبدالواسع دامی  اصفهانی''' پسر ملّا کلب علی همدانی، متخلص به "'''دامی'''" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه بود.


==زندگینامه==
==زندگی نامه==
لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد: <blockquote>"نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلب علی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. دامى نام ناميش عبدالواسع فريد عهد و وحيد زمان خود بوده اصلش از همدان و نشو و نما يافته در دارالسلطنه ى اصفهان است و در اندك زمان در اكثر علوم خاصـه مشاء و رياضى از علماى زمان خود برترى جسته به مرتبه كه احدى را با او مجـال همسرى نماند. در سال يك هزار و صد و هفتاد و سه بدرود زندگانى كرد ملا حسين رفيق تخلّص اصفهانى كه از اصدق رفقاى او بود تاريخ وفاتش را قطعه گفته كـه مـاده ى آن، ايـن است.<ref>گرجى، احمد، تذكرهى اختر، صص 8ـ .</ref>"</blockquote>{{م |به نوميدى ز دنيا رفت عبدالواسع <ref>گروسى، فاضلخان، تذكرهى انجمن خاقان، صص5 ـ 50</ref>}}و اختر نيز در تذكره مى نويسد<span> </span>:<blockquote>«...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت».</blockquote>
ملّا عبدالواسع دامی اصفهانی متولد سال 1146در اصفهان بود.


==نمونه اشعار<ref>آتشکده آذر ، ص 496.</ref>==
لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد:  <blockquote>"نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلب علی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. دامى نام ناميش عبدالواسع فريد عهد و وحيد زمان خود بوده اصلش از همدان و نشو و نما يافته در دارالسلطنه ى اصفهان است و در اندك زمان در اكثر علوم خاصـه مشاء و رياضى از علماى زمان خود برترى جسته به مرتبه كه احدى را با او مجـال همسرى نماند. در سال يك هزار و صد و هفتاد و سه بدرود .<ref>آذر بیگدلی، آتشکده آذر ، ص 496.</ref>"</blockquote>و اختر نيز در تذكره مى نويسد<span> </span>:<blockquote>«...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت».<ref>گرجى، تذكرهى اختر، ص 8.</ref></blockquote>همچنین وی «پیشرو حکماى یونانى و جرعه کش صهباى ارغوانى بوده، در 27 سالگى فى شهور سنه 1172 وداع جهان فانى کرد». <ref>مفتون دنبلی، تجربة الاحرار و تسلية الابرار، ج1 ،ص440 .</ref>دامی نیز «در علم ریاضى مهارتى داشت و در سنه 1172 به سال بیست و هفتم از عمر، گرفتار دام اجل گردید».<ref>صبا، تذكره روز روشن، ص254.</ref>
{{شعر|}}
 
{{ب|به کس وصال تو زیبا صنم نخواهد ماند|به من نماند و به اغیار هم نخواهد ماند}}
 
 
از اشعاراوست:{{شعر|}}
{{ب|دگرانت نگرانند و من دل نگران|توانم نگرم بر تو، ز بیم دگران}}
{{ب|دگرانت نگرانند و من دل نگران|توانم نگرم بر تو، ز بیم دگران}}
{{ب|رخ به پیران و جوانان بنما تا گسلند|پدران از پسران و پسران از پدران<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۲۴۵.</ref>}}
{{ب|رخ به پیران و جوانان بنما تا گسلند|پدران از پسران و پسران از پدران<ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۲۴۵.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==وفات==
وی در سال 1173 در سن 27 سالگی وفات یافت. مزار وی در [[تکیه ملا اسماعیل خواجویی|تکیه ملا اسماعیل خواجویى]] در [[تخت فولاد]] است و بر سنگ نوشته مزارش اشعارى از« رفیق اصفهانى» که گویا دو مرثیه و ماده تاریخ بوده نوشته شده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج2، صص252-253.</ref>
{{شعر}}
{{م|بنومیدى ز دنیا رفت عبدالواسع دامى»<ref>گروسی، تذکرهی انجمن خاقان، صص50-55.</ref>}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
سطر ۱۶: سطر ۲۴:
==منابع==
==منابع==


*بزم معرفت، مشاهیر [[تخت فولاد اصفهان،]] [[تکیه محقق خواجویی]]، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
*[[رحیم قاسمی|قاسمی]]، رحیم ، بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، [[تکیه خواجوئی|تکیه محقق خواجویی]]، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
*
*
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.


[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب بزم معرفت]]
[[رده:کتاب بزم معرفت]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:علمای قرن 12]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۳۲

ملّا عبدالواسع دامی اصفهانی پسر ملّا کلب علی همدانی، متخلص به "دامی" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه بود.

زندگی نامه

ملّا عبدالواسع دامی اصفهانی متولد سال 1146در اصفهان بود.

لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد:

"نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلب علی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. دامى نام ناميش عبدالواسع فريد عهد و وحيد زمان خود بوده اصلش از همدان و نشو و نما يافته در دارالسلطنه ى اصفهان است و در اندك زمان در اكثر علوم خاصـه مشاء و رياضى از علماى زمان خود برترى جسته به مرتبه كه احدى را با او مجـال همسرى نماند. در سال يك هزار و صد و هفتاد و سه بدرود .[۱]"

و اختر نيز در تذكره مى نويسد :

«...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت».[۲]

همچنین وی «پیشرو حکماى یونانى و جرعه کش صهباى ارغوانى بوده، در 27 سالگى فى شهور سنه 1172 وداع جهان فانى کرد». [۳]دامی نیز «در علم ریاضى مهارتى داشت و در سنه 1172 به سال بیست و هفتم از عمر، گرفتار دام اجل گردید».[۴]


از اشعاراوست:

دگرانت نگرانند و من دل نگرانتوانم نگرم بر تو، ز بیم دگران
رخ به پیران و جوانان بنما تا گسلندپدران از پسران و پسران از پدران[۵]

وفات

وی در سال 1173 در سن 27 سالگی وفات یافت. مزار وی در تکیه ملا اسماعیل خواجویى در تخت فولاد است و بر سنگ نوشته مزارش اشعارى از« رفیق اصفهانى» که گویا دو مرثیه و ماده تاریخ بوده نوشته شده است.[۶]

بنومیدى ز دنیا رفت عبدالواسع دامى»[۷]

پانویس

  1. آذر بیگدلی، آتشکده آذر ، ص 496.
  2. گرجى، تذكرهى اختر، ص 8.
  3. مفتون دنبلی، تجربة الاحرار و تسلية الابرار، ج1 ،ص440 .
  4. صبا، تذكره روز روشن، ص254.
  5. لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۲۴۵.
  6. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج2، صص252-253.
  7. گروسی، تذکرهی انجمن خاقان، صص50-55.

منابع

  • قاسمی، رحیم ، بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
  • لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.