این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جلال الدین بهشتی نژاد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (اصلاح الگو غلط) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
'''سید جلال الدین بهشتی‌نژاد'''(1302ق-1362ق) فرزند [[سید محمدصادق بن عبدالباقی حسینی بهشتی|میر محمدصادق]] بن [[سید عبدالباقی بن محمدرضا بهشتی|میر عبدالباقی]] بن [[سید محمدرضا بن سید هادی حسینی بهشتی|میر محمدرضا]] بن میر محمدهادی، عالم زاهد، به سال 1302ق در اصفهان متولد شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، ص325.</ref> | |||
== | ==معرفی== | ||
پدرش از روحانیون صاحب نام و مورد توجه بود و سید جلال الدین هم پس از آنکه تحصيلات خود را به پایان رساند، همچون پدر به رتق و فتق امور، حل خصومات مردم و اقامه جماعت پرداخت. | |||
وی از محضر علمای برجسته آن زمان بهره برده و اجازاتی هم از برخی علما دريافت نموده بود. | |||
وی زندگی زاهدانه و به دور از زرق و برق دنیوی داشت و در نهایت عفاف و قناعت می زیست و هیچ گاه سخن لغو و بیهوده ای از او شنیده نشد. | |||
این عالم زاهد دارای خطی خوش و طبعی موزون بود و در اشعارش «'''بهشتی'''» تخلص می کرد. | |||
ابیات زیر از اشعار اوست: | ابیات زیر از اشعار اوست: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| شوق سلطان خراسان ز وطن دورم كرد| هست اميد، ز لطفش نكند محرومم}} | {{ب| شوق سلطان خراسان ز وطن دورم كرد| هست اميد، ز لطفش نكند محرومم}} | ||
{{ب| من كه مأيوس بدم در حرم قدس رسم| لطف | {{ب| من كه مأيوس بدم در حرم قدس رسم| لطف شاهنشهی اش كرد مرا ممنونم}} | ||
{{م|****}} | {{م|****}} | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۵: | ||
{{ب| اى بهشتى تو مكن واهمه از روز جزا| ………………………………… }} | {{ب| اى بهشتى تو مكن واهمه از روز جزا| ………………………………… }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}وی دارای دو فرزند به نامهای [[سید محمدرضا بن جلال الدین بهشتی نژاد|محمدرضا]] و [[سید محمد بهشتی نژاد|محمد]] است.<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، ص31.</ref> | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
سید جلال الدین در 22 شعبان 1362ق وفات یافت و در قبرستان پشت [[تکیه مصلی|مصلی]] به خاک سپرده شد. | سید جلال الدین در 22 شعبان 1362ق وفات یافت و در قبرستان پشت [[تکیه مصلی|مصلی]] در [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد. | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده: | [[رده:خاندان سادات بهشتی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۱۵
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سید جلال الدین بهشتی‌نژاد(1302ق-1362ق) فرزند میر محمدصادق بن میر عبدالباقی بن میر محمدرضا بن میر محمدهادی، عالم زاهد، به سال 1302ق در اصفهان متولد شد.[۱]
معرفی
پدرش از روحانیون صاحب نام و مورد توجه بود و سید جلال الدین هم پس از آنکه تحصيلات خود را به پایان رساند، همچون پدر به رتق و فتق امور، حل خصومات مردم و اقامه جماعت پرداخت.
وی از محضر علمای برجسته آن زمان بهره برده و اجازاتی هم از برخی علما دريافت نموده بود.
وی زندگی زاهدانه و به دور از زرق و برق دنیوی داشت و در نهایت عفاف و قناعت می زیست و هیچ گاه سخن لغو و بیهوده ای از او شنیده نشد.
این عالم زاهد دارای خطی خوش و طبعی موزون بود و در اشعارش «بهشتی» تخلص می کرد.
ابیات زیر از اشعار اوست:
| شوق سلطان خراسان ز وطن دورم كرد | هست اميد، ز لطفش نكند محرومم | |
| من كه مأيوس بدم در حرم قدس رسم | لطف شاهنشهی اش كرد مرا ممنونم | |
**** | ||
| اى كه در خطّة عالم محك شيعه شدى | مكن از جود و عطا و كرم خود دورم | |
| اى بهشتى تو مكن واهمه از روز جزا | ………………………………… | |
وی دارای دو فرزند به نامهای محمدرضا و محمد است.[۲]
وفات
سید جلال الدین در 22 شعبان 1362ق وفات یافت و در قبرستان پشت مصلی در تخت فولاد به خاک سپرده شد.
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.