این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدتقی بن عبدالحسین نجفی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان')
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{رده‌بندی‌نشده}}
'''شیخ محمّدتقی نجفی (1335ق- 1417ق)''' عالم فاضل جلیل القدر  اصفهانی بود.
'''شیخ محمّدتقی نجفی (1335ق- 1417ق)''' عالم فاضل جلیل القدر  اصفهانی بود.


<br />
<br />


== معرفی ==
==معرفی==
وی فرزند شیخ عبدالحسین بن آقا جلال الدّین بن [[محمد تقی آقا نجفی اصفهانی|حاج شیخ محمّد تقی آقا نجفی]] بود که در اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدماتی را نزد حاج آخوند هرتمنی، شیخ محمّد جواد فریدنی و دیگران انجام داده و پس از گذراندن سطوح فقه و اصول نزد حضرات آیات سیّد محمّد نجف آبادی، شیخ محمّد رضا نجفی و [[رحیم ارباب|حاج آقا رحیم ارباب]]، دروس خارج را فرا گرفت و در نجف اشرف نزد آیات عظام سیّد ابوالقاسم خوئی، [[سید عبدالهادی شیرازی|سیّد عبدالهادی شیرازی]]، میرزا باقر زنجانی و حاج آقا حسین بروجردی آن را تکمیل کرد.  
وی فرزند شیخ عبدالحسین بن آقا جلال الدّین بن [[محمدتقی آقانجفی اصفهانی|حاج شیخ محمّد تقی آقا نجفی]] بود که در اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدماتی را نزد حاج آخوند هرتمنی، شیخ محمّد جواد فریدنی و دیگران انجام داده و پس از گذراندن سطوح فقه و اصول نزد حضرات آیات سیّد محمّد نجف آبادی، شیخ محمّد رضا نجفی و [[رحیم ارباب|حاج آقا رحیم ارباب]]، دروس خارج را فرا گرفت و در نجف اشرف نزد آیات عظام سیّد ابوالقاسم خوئی، سیّد عبدالهادی شیرازی، میرزا باقر زنجانی و حاج آقا حسین بروجردی آن را تکمیل کرد.  


دروس فلسفی را در اصفهان از شیخ محمود مفید و در نجف اشرف از شیخ صدرا بادکوبه ای آموخت و طب را در اصفهان نزد میرزا علی آقا شیرازی فرا گرفت. وی همچنین در هنگام اقامت آیت اللَّه میر سیّد علی بهبهانی در اصفهان، در جلسه درس ایشان شرکت می نمود.
دروس فلسفی را در اصفهان از شیخ محمود مفید و در نجف اشرف از شیخ صدرا بادکوبه ای آموخت و طب را در اصفهان نزد میرزا علی آقا شیرازی فرا گرفت. وی همچنین در هنگام اقامت آیت اللَّه میر سیّد علی بهبهانی در اصفهان، در جلسه درس ایشان شرکت می نمود.
سطر ۱۳: سطر ۱۵:
<br />
<br />


== وفات ==
==وفات==
محمد تقی نجفی در جمادی الثّانی 1417ق مطابق با 27 مهر 1375ه.ش وفات نموده و پیکرش به مشهد مقدس حمل و در صحن قدس مرقد مطهر امام رضاعلیه السلام مدفون شد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 237. </ref>
محمد تقی نجفی در جمادی الثّانی 1417ق مطابق با 27 مهر 1375ه.ش وفات نموده و پیکرش به مشهد مقدس حمل و در صحن قدس مرقد مطهر امام رضاعلیه السلام مدفون شد. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 237. </ref>


== پانویس ==
==پانویس==
<references /><br />
<references /><br />


== منبع ==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
<br />
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. <br />
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۷:۴۷

شیخ محمّدتقی نجفی (1335ق- 1417ق) عالم فاضل جلیل القدر اصفهانی بود.


معرفی

وی فرزند شیخ عبدالحسین بن آقا جلال الدّین بن حاج شیخ محمّد تقی آقا نجفی بود که در اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدماتی را نزد حاج آخوند هرتمنی، شیخ محمّد جواد فریدنی و دیگران انجام داده و پس از گذراندن سطوح فقه و اصول نزد حضرات آیات سیّد محمّد نجف آبادی، شیخ محمّد رضا نجفی و حاج آقا رحیم ارباب، دروس خارج را فرا گرفت و در نجف اشرف نزد آیات عظام سیّد ابوالقاسم خوئی، سیّد عبدالهادی شیرازی، میرزا باقر زنجانی و حاج آقا حسین بروجردی آن را تکمیل کرد.

دروس فلسفی را در اصفهان از شیخ محمود مفید و در نجف اشرف از شیخ صدرا بادکوبه ای آموخت و طب را در اصفهان نزد میرزا علی آقا شیرازی فرا گرفت. وی همچنین در هنگام اقامت آیت اللَّه میر سیّد علی بهبهانی در اصفهان، در جلسه درس ایشان شرکت می نمود.

وی از آقا سیّد محمّد نجف آبادی و شیخ محمّد رضا نجفی اجازه اجتهاد داشت و آیات عظام سیّد ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاءالدّین عراقی آن را تأیید نموده بودند.

او عالمی عابد و متّقی و اهل تهذیب نفس بود.[۱]

وفات

محمد تقی نجفی در جمادی الثّانی 1417ق مطابق با 27 مهر 1375ه.ش وفات نموده و پیکرش به مشهد مقدس حمل و در صحن قدس مرقد مطهر امام رضاعلیه السلام مدفون شد. [۲]

پانویس

  1. تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، صص 299 و 300؛ رساله منتشره بعد از وفات وی در شرح احوالش؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: مخطوط.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 237.


منبع