این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسن شوكت اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{رده‌بندی‌نشده}} | |||
'''میرزا حسن شوکت اصفهانی''' شاعر و ادیب منشی است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 578</ref> | '''میرزا حسن شوکت اصفهانی''' شاعر و ادیب منشی است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 578</ref> | ||
| سطر ۵: | سطر ۷: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
او «تاریخ پِطر کبیر» را که میرزارضا مهندس باشی به فارسی ترجمه کرده بود را انشاء نموده است. | او «تاریخ پِطر کبیر» را که میرزارضا مهندس باشی به فارسی ترجمه کرده بود را انشاء نموده است. اين ابيات از اوست:{{شعر}} | ||
اين ابيات از اوست: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|تا گشودی گره از زلف دراز|گره از کار عاشقان شد باز}} | {{ب|تا گشودی گره از زلف دراز|گره از کار عاشقان شد باز}} | ||
{{ب|گه به دل گه به دیده ای ساکن|تا چه خواهی از این نشیب و فراز <ref>تذکره حدیقه الشعراء، ج2، صص 883 و 884؛ المآثر و الآثار یا چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص292؛ الذریعه، ج9، ص 551؛ مجمع الفصحاء، ج5، ص535؛ مکارم الآثار، ج2، ص302؛ شرح حال رجال ایران، ج1، ص334؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 473 و 474</ref>}} | {{ب|گه به دل گه به دیده ای ساکن|تا چه خواهی از این نشیب و فراز <ref>تذکره حدیقه الشعراء، ج2، صص 883 و 884؛ المآثر و الآثار یا چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص292؛ الذریعه، ج9، ص 551؛ مجمع الفصحاء، ج5، ص535؛ مکارم الآثار، ج2، ص302؛ شرح حال رجال ایران، ج1، ص334؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 473 و 474</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۱۶
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
میرزا حسن شوکت اصفهانی شاعر و ادیب منشی است.[۱]
معرفی
او در جوانی به تحصیل علم و ادب پرداخته و سپس به عنوان منشی در سفارت دولت عثمانی در طهران مشغول به کار شد. برخی از تذکره نویسان او را شیرازی نوشته اند امّا «اعتماد السلطنه» می نویسد: اصفهانی الاصل است.
آثار
او «تاریخ پِطر کبیر» را که میرزارضا مهندس باشی به فارسی ترجمه کرده بود را انشاء نموده است. اين ابيات از اوست:
| تا گشودی گره از زلف دراز | گره از کار عاشقان شد باز | |
| گه به دل گه به دیده ای ساکن | تا چه خواهی از این نشیب و فراز [۲] |
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.