این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «زین العابدین رفیع الدین محمد صدر شهرستانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{رده‌بندی‌نشده}} | |||
فرزندرفیع الدّین محمّد صدر شهرستانی، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری بود.او نوه دختری شاه عباس اوّل بوده و در کودکی به دستور شاه صفی کور شد. با این حال به تحصیل علم و ادب پرداخته و شعر نیز می سرود و در اصفهان روزگار می گذراند.<ref>مهدوی، اعلام اصفهانی، ج3، صص262-263.</ref> | '''میرزا زین العابدین''' فرزندرفیع الدّین محمّد صدر شهرستانی، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری بود.او نوه دختری شاه عباس اوّل بوده و در کودکی به دستور شاه صفی کور شد. با این حال به تحصیل علم و ادب پرداخته و شعر نیز می سرود و در اصفهان روزگار می گذراند.<ref>مهدوی، اعلام اصفهانی، ج3، صص262-263.</ref> | ||
بیت زیر از اوست: | بیت زیر از اوست: | ||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
{{ب|الهی نوگل ما را بهار بی خزان باشد| تبسّم در لبش چون می به ساغر کامران باشد<ref> تذکره نصرآبادی، ج1، ص17؛ دانشمندان آذربایجان، ص171؛ تذکره شمع انجمن، ص308؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1004؛ تاریخ پانصد ساله خاندان شهرستانی، صص 129 و 130.</ref>}} | {{ب|الهی نوگل ما را بهار بی خزان باشد| تبسّم در لبش چون می به ساغر کامران باشد<ref> تذکره نصرآبادی، ج1، ص17؛ دانشمندان آذربایجان، ص171؛ تذکره شمع انجمن، ص308؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1004؛ تاریخ پانصد ساله خاندان شهرستانی، صص 129 و 130.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۳۰
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
میرزا زین العابدین فرزندرفیع الدّین محمّد صدر شهرستانی، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری بود.او نوه دختری شاه عباس اوّل بوده و در کودکی به دستور شاه صفی کور شد. با این حال به تحصیل علم و ادب پرداخته و شعر نیز می سرود و در اصفهان روزگار می گذراند.[۱]
بیت زیر از اوست:
| الهی نوگل ما را بهار بی خزان باشد | تبسّم در لبش چون می به ساغر کامران باشد[۲] |
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.