این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «ابوالعز خلیل بن تمیم معلم اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مهدوی، مصلح الدین،' به 'مهدوی، مصلح الدین،') |
(اصلاح منبع) |
||
(۱ نسخهٔ میانی ویرایششده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{ردهبندینشده}} | |||
'''ابوالعز خلیل بن تمیم بن علی بن احمد بن منصور خطیب واعظ معلم اصفهانی'''، از محدثین اصفهان است، سمعانی از او با عنوان «کان شیخاً صالحاً متواداً» یاد کرده است.ابو محمّد رزق اللَّه تمیمی، ابواسحاق ابراهیم بن محمّد قفال، قاضی ابونصر احمد بن محمّد بن صاعد صادی و دیگران حدیث شنیده و ابوسعد سمعانی از وی استماع حدیث کرده است.<ref>التّحبیر، ج1، ص270.</ref><ref>مهدوی، | '''ابوالعز خلیل بن تمیم بن علی بن احمد بن منصور خطیب واعظ معلم اصفهانی'''، از محدثین اصفهان است، سمعانی از او با عنوان «کان شیخاً صالحاً متواداً» یاد کرده است.ابو محمّد رزق اللَّه تمیمی، ابواسحاق ابراهیم بن محمّد قفال، قاضی ابونصر احمد بن محمّد بن صاعد صادی و دیگران حدیث شنیده و ابوسعد سمعانی از وی استماع حدیث کرده است.<ref>التّحبیر، ج1، ص270.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص876.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۲۲
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
ابوالعز خلیل بن تمیم بن علی بن احمد بن منصور خطیب واعظ معلم اصفهانی، از محدثین اصفهان است، سمعانی از او با عنوان «کان شیخاً صالحاً متواداً» یاد کرده است.ابو محمّد رزق اللَّه تمیمی، ابواسحاق ابراهیم بن محمّد قفال، قاضی ابونصر احمد بن محمّد بن صاعد صادی و دیگران حدیث شنیده و ابوسعد سمعانی از وی استماع حدیث کرده است.[۱][۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.