این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «زکریا بن صلت اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش جزئی)
(اصلاح منبع)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{رده‌بندی‌نشده}}
'''زکریا بن صَلت بن زکریا اصفهانی''' ، از عابدان و عرفاء و محدثین عامه اصفهان در قرن سوم هجری است.
'''زکریا بن صَلت بن زکریا اصفهانی''' ، از عابدان و عرفاء و محدثین عامه اصفهان در قرن سوم هجری است.


==معرفی==
==معرفی==
او عمر خود را به عبادت و تَهَجُّد گذرانده است و پدرش نیز  از مصاحبان عارف مشهور [[محمد بن یوسف بنا اصفهانی صوفی|محمّد بن یوسف بنّا اصفهانی صوفی]] بوده است.
او عمر خود را به عبادت و تَهَجُّد گذرانده است و پدرش نیز  از مصاحبان عارف مشهور [[محمد بن یوسف بنا اصفهانی صوفی|محمّد بن یوسف بنّا اصفهانی صوفی]] بوده است. [[ابو یحیی محمد بن عصام|ابویحیی محمّد بن عصام]] از او حدیث نقل کرده است.<ref>ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص322؛ طبقات المحدّثین، ج3، ص89.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 218-217.</ref>
 
[[ابو یحیی محمد بن عصام|ابویحیی محمّد بن عصام]] از او حدیث نقل کرده است.<ref>ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص322؛ طبقات المحدّثین، ج3، ص89.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 218-217.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۱۰: سطر ۱۰:


==منبع==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386 .
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۰۰

زکریا بن صَلت بن زکریا اصفهانی ، از عابدان و عرفاء و محدثین عامه اصفهان در قرن سوم هجری است.

معرفی

او عمر خود را به عبادت و تَهَجُّد گذرانده است و پدرش نیز از مصاحبان عارف مشهور محمّد بن یوسف بنّا اصفهانی صوفی بوده است. ابویحیی محمّد بن عصام از او حدیث نقل کرده است.[۱][۲]

پانویس

  1. ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص322؛ طبقات المحدّثین، ج3، ص89.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 218-217.

منبع