این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین بن عادل دهنوی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد صفحه)
 
(اصلاح منبع)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''ملّا محمّدحسین بن ملّا عادل دهنوی اصفهانی'''، از فضلاء و ادباء قرن سیزدهم هجری است.
{{رده‌بندی‌نشده}}


== آثار ==
'''ملا محمّدحسین بن ملا عادل دهنوی اصفهانی'''، از فضلاء و ادباء قرن سیزدهم هجری است.  
وی کتاب «[[جامع المعجزات]]» را در سال 1234ق تألیف نمود و شامل یک مقدمه و یک خاتمه و دوازده باب است. مقدمه، در تعداد اوصیاء پس از حضرت رسول صلی الله علیه وآله و این که عدد 12 است و دلیل امامت آنها را به دلیل عقلی و نقلی بیان کرده است.  در 12باب به شرح حال 12 امام شیعه پرداخته شده است و خاتمه در فوائد متفرقه است.  


مؤلف شعری از خود در کتاب آورده است:<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص695.</ref>
==آثار==
وی کتاب «[[جامع المعجزات]]» را در سال 1234ق تألیف نمود و شامل یک مقدمه و یک خاتمه و دوازده باب است. مقدمه، در تعداد اوصیاء پس از حضرت رسول صلی الله علیه وآله و این که عدد 12 است و دلیل امامت آنها را به دلیل عقلی و نقلی بیان کرده است.  در 12باب به شرح حال 12 امام شیعه پرداخته شده است و خاتمه در فوائد متفرقه است. مؤلف شعری از خود در کتاب آورده است:<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص695.</ref> {{شعر}}
{{ب|گر بند مؤلف گسلد از بندش |ور خاک شود وجود حاجتمندش}}
{{ب|حقا که ز مشرق دلش سر نزند |جز مهر علی و یازده فرزندش}}
{{پایان شعر}}


== پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references />


== منبع ==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]،اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۰۰

ملا محمّدحسین بن ملا عادل دهنوی اصفهانی، از فضلاء و ادباء قرن سیزدهم هجری است.

آثار

وی کتاب «جامع المعجزات» را در سال 1234ق تألیف نمود و شامل یک مقدمه و یک خاتمه و دوازده باب است. مقدمه، در تعداد اوصیاء پس از حضرت رسول صلی الله علیه وآله و این که عدد 12 است و دلیل امامت آنها را به دلیل عقلی و نقلی بیان کرده است. در 12باب به شرح حال 12 امام شیعه پرداخته شده است و خاتمه در فوائد متفرقه است. مؤلف شعری از خود در کتاب آورده است:[۱]

گر بند مؤلف گسلد از بندش ور خاک شود وجود حاجتمندش
حقا که ز مشرق دلش سر نزند جز مهر علی و یازده فرزندش

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص695.

منبع