این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسین بن احمد نجفی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.fatemi (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''حسین بن احمد بن ماجد نجفی'''، از فضلا قرن یازدهم هجری است. او در اصفهان ساکن | '''حسین بن احمد بن ماجد نجفی'''، از فضلا قرن یازدهم هجری است. او در اصفهان ساکن بود. | ||
در همان زمان یکی از بستگان صاحب عنوان، به نام شیخ احمد بن شیخ محمد بن شیخ ماجد نجفی در اصفهان نزد [[شیخ بهایی]] مشغول تلمذ بوده و از مرحوم شیخ اجازه دریافت نموده است.<ref>فهرست کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ص41.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲،ص622.</ref> | ==آثار== | ||
نسخه ای از «مشرق الشمسین» تألیف: شیخ بهایی را در پنج شنبه 13 ربیع الاول 1028ق کتابت نموده است. این نسخه به شماره 120 در کتابخانه خاندان میبدی در کرمانشاه موجود است.<ref>فهرست خاندان میبدی، ص87.</ref> در همان زمان یکی از بستگان صاحب عنوان، به نام شیخ احمد بن شیخ محمد بن شیخ ماجد نجفی در اصفهان نزد [[شیخ بهایی]] مشغول تلمذ بوده و از مرحوم شیخ اجازه دریافت نموده است.<ref>فهرست کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ص41.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲،ص622.</ref> | |||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | |||
==منبع== | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۰۴
حسین بن احمد بن ماجد نجفی، از فضلا قرن یازدهم هجری است. او در اصفهان ساکن بود.
آثار
نسخه ای از «مشرق الشمسین» تألیف: شیخ بهایی را در پنج شنبه 13 ربیع الاول 1028ق کتابت نموده است. این نسخه به شماره 120 در کتابخانه خاندان میبدی در کرمانشاه موجود است.[۱] در همان زمان یکی از بستگان صاحب عنوان، به نام شیخ احمد بن شیخ محمد بن شیخ ماجد نجفی در اصفهان نزد شیخ بهایی مشغول تلمذ بوده و از مرحوم شیخ اجازه دریافت نموده است.[۲][۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.