این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حافظ ابوعلی حسن بن عمر اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد صفحه)
 
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''حافظ ابوعلی حسن بن عمر بن حسن بن یونس اصفهانی،''' از محدّثین اصفهان در قرن ششم هجری است. در اصفهان، خراسان، عراق و نیشابور استماع حدیث کرده و در اصفهان مجلس املای حدیث داشته است.  وی کتابی به نام «مئه حدیث عن مئه شیخ» تألیف نموده و ابو النّجم طالب بن زید این کتاب را از او روایت می کند.<ref>التحبیر، ج1، صص 310 و 356؛ سیر اعلام النّبلاء، ج18، ص327؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص194؛ تاریخ نیشابور، ص278.</ref>
{{رده‌بندی‌نشده}}
'''حافظ ابوعلی حسن بن عمر بن حسن بن یونس اصفهانی،''' از محدثین اصفهان در قرن ششم هجری است.   


او از ابومحمّد عبداللَّه بن عبیداللَّه بن بیع، ابوعمر بن مهدی و ابن صلت در بغداد حدیث نقل کرده است.<ref>المختصر من کتاب السیاق، صص 16 و 17.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص528.</ref>
== معرفی ==
او در اصفهان، خراسان، عراق و نیشابور استماع حدیث کرده و در اصفهان مجلس املای حدیث داشته است.  وی کتابی به نام «مئه حدیث عن مئه شیخ» تالیف نموده و ابو النجم طالب بن زید این کتاب را از او روایت می کند.<ref>التحبیر، ج1، صص 310 و 356؛ سیر اعلام النّبلاء، ج18، ص327؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص194؛ تاریخ نیشابور، ص278.</ref>


== پانویس ==
او از ابومحمد عبداللَّه بن عبیداللَّه بن بیع، ابوعمر بن مهدی و ابن صلت در بغداد حدیث نقل کرده است.<ref>المختصر من کتاب السیاق، صص 16 و 17.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص528.</ref>
 
==پانویس==
<references />
<references />


== منبع ==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی،]] مصلح الدین، ا[[اعلام اصفهان|علام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۳۵

حافظ ابوعلی حسن بن عمر بن حسن بن یونس اصفهانی، از محدثین اصفهان در قرن ششم هجری است.

معرفی

او در اصفهان، خراسان، عراق و نیشابور استماع حدیث کرده و در اصفهان مجلس املای حدیث داشته است. وی کتابی به نام «مئه حدیث عن مئه شیخ» تالیف نموده و ابو النجم طالب بن زید این کتاب را از او روایت می کند.[۱]

او از ابومحمد عبداللَّه بن عبیداللَّه بن بیع، ابوعمر بن مهدی و ابن صلت در بغداد حدیث نقل کرده است.[۲][۳]

پانویس

  1. التحبیر، ج1، صص 310 و 356؛ سیر اعلام النّبلاء، ج18، ص327؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص194؛ تاریخ نیشابور، ص278.
  2. المختصر من کتاب السیاق، صص 16 و 17.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص528.

منبع