این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (ایجاد صفحه) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند ویرایش}}{{رده‌بندی‌نشده}} | |||
'''میر محمّد تقی مدرّس''' (1273ق -1333ق) فرزند علّامه میر سیّد حسن مدرّس میر محمّد صادقی، عالم فاضل جلیل القدر عظیم المنزله، در اصفهان بوده است. | |||
==معرفی== | |||
وی پس از تحصیل در اصفهان نزد میرزا هاشم چهارسوقی راهی عتبات عالیات شد. و از درس شیخ هادی طهرانی، حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی و آخوند خراسانی در نجف اشرف مستفیض شد. سپس به سامرا عزیمت نموده و از درس محمّد حسن شیرازی بهره گرفت. همچنین از میر سیّد محمّد فشارکی و میرزا محمّد تقی شیرازی کسب فیض نمود. در سال 1309ق به امر استادش میرزای بزرگ شیرازی به اصفهان بازگشته و به تدریس و تبلیغ و تحقیق مشغول شده و به جای پدر عالیقدر خود در [[مسجد رحیم خان]] به اقامه جماعت پرداخت. | |||
== آثار == | سالها در [[مدرسه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدر بازار]] به تدریس فقه و اصول مشغول بوده و جمعی از فضلاء از جمله: میرزا فتح اللَّه درب امامی، سیّد علینقی ثقهالشریعه، شیخ محمود مفید، میرزا مهدی دولت آبادی و فرزندش [[سید حسن بن محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی اصفهانی|میر سیّد حسن مدرّس ثانی]] در خدمت او حاضر می شدند.<br /> | ||
==آثار== | |||
کتاب «الرسائل التّقویه فی المسائل الفقهیه» از تألیفات ایشان است که در سال 1363ق به اهتمام سیّد محمّد حسین مدرّس فرزند مؤلف در طهران چاپ سنگی شده است. | کتاب «الرسائل التّقویه فی المسائل الفقهیه» از تألیفات ایشان است که در سال 1363ق به اهتمام سیّد محمّد حسین مدرّس فرزند مؤلف در طهران چاپ سنگی شده است. | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۵: | ||
همچنین حواشی فتوائی بر رساله هدایه الطّالبین، از ایشان به چاپ رسیده است.<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص155؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 404 و 405؛ نقباء البشر، ج1، ص251؛ علوم و عقاید، صص 58 و 59؛ میرزای شیرازی، ص119؛ مزارات اصفهان، ص169.</ref> | همچنین حواشی فتوائی بر رساله هدایه الطّالبین، از ایشان به چاپ رسیده است.<ref>رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص155؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 404 و 405؛ نقباء البشر، ج1، ص251؛ علوم و عقاید، صص 58 و 59؛ میرزای شیرازی، ص119؛ مزارات اصفهان، ص169.</ref> | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
او سرانجام در شب دوشنبه 7 ربیع الثانی وفات یافته جنب مقبره پدرش در مسجد رحیم خان در محلّه نو اصفهان مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،219-220</ref> | او سرانجام در شب دوشنبه 7 ربیع الثانی سال 1333ق وفات یافته جنب مقبره پدرش در مسجد رحیم خان در محلّه نو اصفهان مدفون گردید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، صص،219-220</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
<references | <references /> | ||
== منبع == | == منبع == | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۴۵
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
میر محمّد تقی مدرّس (1273ق -1333ق) فرزند علّامه میر سیّد حسن مدرّس میر محمّد صادقی، عالم فاضل جلیل القدر عظیم المنزله، در اصفهان بوده است.
معرفی
وی پس از تحصیل در اصفهان نزد میرزا هاشم چهارسوقی راهی عتبات عالیات شد. و از درس شیخ هادی طهرانی، حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی و آخوند خراسانی در نجف اشرف مستفیض شد. سپس به سامرا عزیمت نموده و از درس محمّد حسن شیرازی بهره گرفت. همچنین از میر سیّد محمّد فشارکی و میرزا محمّد تقی شیرازی کسب فیض نمود. در سال 1309ق به امر استادش میرزای بزرگ شیرازی به اصفهان بازگشته و به تدریس و تبلیغ و تحقیق مشغول شده و به جای پدر عالیقدر خود در مسجد رحیم خان به اقامه جماعت پرداخت.
سالها در مدرسه صدر بازار به تدریس فقه و اصول مشغول بوده و جمعی از فضلاء از جمله: میرزا فتح اللَّه درب امامی، سیّد علینقی ثقهالشریعه، شیخ محمود مفید، میرزا مهدی دولت آبادی و فرزندش میر سیّد حسن مدرّس ثانی در خدمت او حاضر می شدند.
آثار
کتاب «الرسائل التّقویه فی المسائل الفقهیه» از تألیفات ایشان است که در سال 1363ق به اهتمام سیّد محمّد حسین مدرّس فرزند مؤلف در طهران چاپ سنگی شده است.
واوشامل این رساله ها است:
1. «رساله در بیان وجه تمیز بین حق و حکم»
2. «رساله در صلاه مسافر»
3. «رساله در منجزات مریض»
4. «رساله در قاعده من ملک شیئاً»
5. «رساله در ماهیت اجاره»
همچنین حواشی فتوائی بر رساله هدایه الطّالبین، از ایشان به چاپ رسیده است.[۱]
وفات
او سرانجام در شب دوشنبه 7 ربیع الثانی سال 1333ق وفات یافته جنب مقبره پدرش در مسجد رحیم خان در محلّه نو اصفهان مدفون گردید.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.