این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر بن خالد معلم اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش جزئی)
(اصلاح منبع)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''شیخ محمّد باقر بن خالد معلم،''' از خطاطان ثلث نویس قرن دهم هجری است.   
'''شیخ محمّد باقر بن خالد معلم،''' از خطاطان ثلث نویس قرن دهم هجری است.<ref> گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص 386 و 387؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج4، ص1150.</ref>  


== معرفی ==
==معرفی==
وی در اصفهان ساکن بوده و تا سال 955ق زنده بوده است.  
وی در اصفهان ساکن بوده و تا سال 955ق زنده بوده است. مرحوم مهدی بیانی نام او را «محمّد باقر» و مرحوم دکتر هنرفر او را «محمّد بابر» قرائت نموده اند. از آثار او کتابت کتیبه مسجد پیرپینه دوز در محلّه جوباره اصفهان به سال 955ق است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.</ref>  
 
مرحوم مهدی بیانی نام او را «محمّد باقر» و مرحوم دکتر هنرفر او را «محمّد بابر» قرائت نموده اند.
 
از آثار او کتابت کتیبه مسجد پیرپینه دوز در محلّه جوباره اصفهان به سال 955ق است<ref> گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص 386 و 387؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج4، ص1150.</ref>.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۵۷

شیخ محمّد باقر بن خالد معلم، از خطاطان ثلث نویس قرن دهم هجری است.[۱]

معرفی

وی در اصفهان ساکن بوده و تا سال 955ق زنده بوده است. مرحوم مهدی بیانی نام او را «محمّد باقر» و مرحوم دکتر هنرفر او را «محمّد بابر» قرائت نموده اند. از آثار او کتابت کتیبه مسجد پیرپینه دوز در محلّه جوباره اصفهان به سال 955ق است.[۲]

پانویس

  1. گنجینه آثار تاریخی اصفهان، صص 386 و 387؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج4، ص1150.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص94.

منبع