این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد صادق صدیق الاطباء»
Mahdibabaii (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
(اصلاح پانویس) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''دکتر سیّد محمّد صادق صدیق الاطبّاء لقمانی''' بن سیّد محمّد باقر بن محمّد صادق موسوی اصفهانی، طبیب | {{نیازمند ویرایش}}{{رده‌بندی‌نشده}} | ||
'''دکتر سیّد محمّد صادق صدیق الاطبّاء لقمانی''' بن سیّد محمّد باقر بن محمّد صادق موسوی اصفهانی، طبیب و عارف قرن چهاردهم قمری است. | |||
=='''معرفی'''== | =='''معرفی'''== | ||
وی در ربیع الاوّل 1296ق در اصفهان متولّد شد. او در مدرسه نوریه اصفهان حجره ای گرفت و نزد علماء و حکماء عالیقدری چون جهانگیرخان قشقائی، آخوند کاشی، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای و آخوند ملّا عبدالکریم گزی به تحصیل مشغول شد. | |||
کمی بعد تصمیم گرفت برای تحصیل طب به طهران برود. استادش آخوند گزی نیز او را تشویق کرد. او در مدرسه دارالفنون نزد اساتید آنجا خصوصا میرزا علی اکبر خان نفیسی (ناظم الاطباء) تحصیل کرد و به اصفهان بازگشت و در بهداری شهربانی اصفهان به خدمت پرداخت. | کمی بعد تصمیم گرفت برای تحصیل طب به طهران برود. استادش آخوند گزی نیز او را تشویق کرد. او در مدرسه دارالفنون نزد اساتید آنجا خصوصا میرزا علی اکبر خان نفیسی (ناظم الاطباء) تحصیل کرد و به اصفهان بازگشت و در بهداری شهربانی اصفهان به خدمت پرداخت. | ||
او طبابت را عبادت می دانست و نه تجارت و با دلسوزی به معالجه بیماران می پرداخت. | او طبابت را عبادت می دانست و نه تجارت و با دلسوزی به معالجه بیماران می پرداخت. او در دهه اوّل محرم هر سال در خانه خود روضه خوانی برپا می کرد و چون با تاریخ اسلام آشنایی کامل داشت، اجازه نمی داد وعاظ و خطباء بدون سند مطلبی را در این مراسم بیان کنند. علاوه بر آن او به عرفان علاقه بسیار داشت و از فقرای سلسه گنابادی اصفهان و مرید مشایخ این طایفه بود. وی رساله ای در حصبه تألیف کرده که چاپ نشده است.] <ref>مصاحبه غلامرضا نصرالهی با آقای سیّد محمّد لقمانی (فرزند صاحب عنوان) در 9 مرداد 1374ش، روضه رضوان، صص 199-207.</ref>رساله ای هم در مورد وبا نوشته که به طبع رسیده است.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 715 و 716.</ref> | ||
او در دهه اوّل محرم هر سال در خانه خود روضه خوانی برپا می کرد و چون با تاریخ اسلام آشنایی کامل داشت، اجازه نمی داد وعاظ و خطباء بدون سند مطلبی را در این مراسم بیان کنند. علاوه بر آن او به عرفان علاقه بسیار داشت و از فقرای سلسه گنابادی اصفهان و مرید مشایخ این طایفه بود. وی رساله ای در حصبه تألیف کرده که چاپ نشده است.<ref>مصاحبه غلامرضا نصرالهی با آقای سیّد محمّد لقمانی (فرزند صاحب عنوان) در 9 مرداد 1374ش، روضه رضوان، صص 199-207.</ref> | |||
=='''وفات'''== | =='''وفات'''== | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
به جمع آورد سر جبریل و گفت ز بهر تاریخش: | به جمع آورد سر جبریل و گفت ز بهر تاریخش: | ||
«بِجَنّت کرد مأوی صادق صدیق لقمانی»<ref> | «بِجَنّت کرد مأوی صادق صدیق لقمانی» <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص 432.</ref> | ||
=='''پانویس'''== | =='''پانویس'''== | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۲۲
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
دکتر سیّد محمّد صادق صدیق الاطبّاء لقمانی بن سیّد محمّد باقر بن محمّد صادق موسوی اصفهانی، طبیب و عارف قرن چهاردهم قمری است.
معرفی
وی در ربیع الاوّل 1296ق در اصفهان متولّد شد. او در مدرسه نوریه اصفهان حجره ای گرفت و نزد علماء و حکماء عالیقدری چون جهانگیرخان قشقائی، آخوند کاشی، آقا سیّد محمّد باقر درچه ای و آخوند ملّا عبدالکریم گزی به تحصیل مشغول شد.
کمی بعد تصمیم گرفت برای تحصیل طب به طهران برود. استادش آخوند گزی نیز او را تشویق کرد. او در مدرسه دارالفنون نزد اساتید آنجا خصوصا میرزا علی اکبر خان نفیسی (ناظم الاطباء) تحصیل کرد و به اصفهان بازگشت و در بهداری شهربانی اصفهان به خدمت پرداخت.
او طبابت را عبادت می دانست و نه تجارت و با دلسوزی به معالجه بیماران می پرداخت. او در دهه اوّل محرم هر سال در خانه خود روضه خوانی برپا می کرد و چون با تاریخ اسلام آشنایی کامل داشت، اجازه نمی داد وعاظ و خطباء بدون سند مطلبی را در این مراسم بیان کنند. علاوه بر آن او به عرفان علاقه بسیار داشت و از فقرای سلسه گنابادی اصفهان و مرید مشایخ این طایفه بود. وی رساله ای در حصبه تألیف کرده که چاپ نشده است.] [۱]رساله ای هم در مورد وبا نوشته که به طبع رسیده است.[۲]
وفات
صدیق الاطبّاء در 5 جمادی الاولی 1374ق وفات یافته و در اطاق اختصاصی خود در تکیه کازرونی واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
مادّه تاریخ وفاتش را استاد حسن بهنیا (متین) چنین سروده است:
به جمع آورد سر جبریل و گفت ز بهر تاریخش:
«بِجَنّت کرد مأوی صادق صدیق لقمانی» [۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.