این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «احمد مرزوقی اصفهانی»
A.mozafari (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{رده‌بندی‌نشده}} | |||
'''ابوعلی احمد بن محمّد بن حسن اصفهانی''' معروف به '''امام مرزوقی''' شاعر و ادیب دانشمند است. | '''ابوعلی احمد بن محمّد بن حسن اصفهانی''' معروف به '''امام مرزوقی''' شاعر و ادیب دانشمند است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
6. شرح الموجز در نحو | 6. شرح الموجز در نحو | ||
7. شرح النّحو. | 7. شرح النّحو. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
در ذی حجّه 421ق وفات یافت. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص249 -250؛ ریحانه الادب، ج5، ص284؛ روضات الجنّات، ج1، ص254؛ اعیان الشّیعه، ج9، ص231؛ هدیه العارفین، ج1، ص73؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص48؛ مجمل فصیحی، ج2، ص144؛ بغیه الوعاه، ص159؛ فهرست رضوی، ج1، ص719؛ فهرست مجلس، ج15، ص2؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص91؛ لغت نامه دهخدا «احمد»، ص1290.</ref> <ref> | در ذی حجّه 421ق وفات یافت. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص249 -250؛ ریحانه الادب، ج5، ص284؛ روضات الجنّات، ج1، ص254؛ اعیان الشّیعه، ج9، ص231؛ هدیه العارفین، ج1، ص73؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص48؛ مجمل فصیحی، ج2، ص144؛ بغیه الوعاه، ص159؛ فهرست رضوی، ج1، ص719؛ فهرست مجلس، ج15، ص2؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص91؛ لغت نامه دهخدا «احمد»، ص1290.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 458.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== منبع == | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:مرداد ماه 1401]] | [[رده:مرداد ماه 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۴۱
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
ابوعلی احمد بن محمّد بن حسن اصفهانی معروف به امام مرزوقی شاعر و ادیب دانشمند است.
معرفی
یاقوت حموی در حقّ او گوید: در نهایت ذکاء و فطنت و حسن التّألیف است.
صاحب بن عبّاد نیز گفته: در علم و ادب، سه اصفهانی به مقامی عالی رسیدند 1. اسکاف (ابوعبدالله خطیب) 2. حائک (مرزوقی صاحب عنوان) 3. حلاّج (ابومنصور بن ماشاذه).
از شاگردان ابوعلی فارسی و دیگران بوده، علاوه بر ادبیّات، در فقه و حدیث نیز مهارت داشته، گویند آل بویه وی را به عنوان معلّم فرزندان خود انتخاب نموده اند؛ لذا صاحب عنوان، شیعه بوده است.
آثار
وی را کتب و تألیفاتی است که از آن جمله است:
1. الازمنه و الامکنه (نسخه شماره 4170 کتابخانه آستان قدس رضوی)
2. شرح اشعار هذیل
3. شرح حماسه ابی تمام (نسخه شماره 25107 کتابخانه مجلس)
4. شرح مفضلیّات
5. شرح الفصیح (تألیف ثعلب)
6. شرح الموجز در نحو
7. شرح النّحو.
وفات
در ذی حجّه 421ق وفات یافت. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص249 -250؛ ریحانه الادب، ج5، ص284؛ روضات الجنّات، ج1، ص254؛ اعیان الشّیعه، ج9، ص231؛ هدیه العارفین، ج1، ص73؛ الکنی و الالقاب، ج2، ص48؛ مجمل فصیحی، ج2، ص144؛ بغیه الوعاه، ص159؛ فهرست رضوی، ج1، ص719؛ فهرست مجلس، ج15، ص2؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص91؛ لغت نامه دهخدا «احمد»، ص1290.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 458.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.