این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «احمد بن عمرو شیبانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
(اصلاح منبع)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۱ کاربر دیگر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{رده‌بندی‌نشده}}
'''ابوبکر احمد بن عمرو بن ابی عاصم ضحّاک بن مخلد بن سلم بن رافع بن رفیع بن ذُهل بن شیبان شیبانی'''، محدّث و فقیه ظاهری مذهب اصفهان در قرن سوم هجری است.  
'''ابوبکر احمد بن عمرو بن ابی عاصم ضحّاک بن مخلد بن سلم بن رافع بن رفیع بن ذُهل بن شیبان شیبانی'''، محدّث و فقیه ظاهری مذهب اصفهان در قرن سوم هجری است.  
<br />


==معرفی==
==معرفی==
وی از جدّ مادری خود ابوسلمه موسی بن اسماعیل تبوذکی و ابوالولید طیالسی، عمرو بن مرزون، حوضی و محمّد بن کثیر روایت می کند.  
وی از جدّ مادری خود ابوسلمه موسی بن اسماعیل تبوذکی و ابوالولید طیالسی، عمرو بن مرزون، حوضی و محمّد بن کثیر روایت می کند. احمد بن جعفر بن معبد، محمّد بن اسحاق بن یعقوب، قاضی ابواحمد محمّد بن احمد بن ابراهیم، عبدالرّحمان بن محمّد بن سیاه، عقبه بن مکرم، نصر بن علی، ابوالجهم ارزق بن علی، زکریّا بن یحیی و هدبه از او نقل حدیث کرده اند. وی در 206ق در بصره متولّد شده، و در سال های 269 تا 282ق در اصفهان قضاوت می کرده، است.  
 
احمد بن جعفر بن معبد، محمّد بن اسحاق بن یعقوب، قاضی ابواحمد محمّد بن احمد بن ابراهیم، عبدالرّحمان بن محمّد بن سیاه، عقبه بن مکرم، نصر بن علی، ابوالجهم ارزق بن علی، زکریّا بن یحیی و هدبه از او نقل حدیث کرده اند.
 
وی در 206ق در بصره متولّد شده، و در سال های 269 تا 282ق در اصفهان قضاوت می کرده، است.
<br />


==آثار==
==آثار==
سطر ۲۱: سطر ۱۶:


3. المسند الکبیر، شامل حدود 50 هزار حدیث.
3. المسند الکبیر، شامل حدود 50 هزار حدیث.
<br />


==وفات==
==وفات==
وی سرانجام در سال 287ق وفات یافته، و در مقبره روشاباد اصفهان مدفون شده است.  <ref>ذکر اخبار اصفهان، ج1، صص100- 101؛ ریحانه الادب، ج4، ص7؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1249؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص736؛ مزارات اصفهان، ص349؛ الاعلام، ج1، ص181؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، صص54- 55.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 443.</ref>
وی سرانجام در سال 287ق وفات یافته، و در مقبره روشاباد اصفهان مدفون شده است.  <ref>ذکر اخبار اصفهان، ج1، صص100- 101؛ ریحانه الادب، ج4، ص7؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1249؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص736؛ مزارات اصفهان، ص349؛ الاعلام، ج1، ص181؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، صص54- 55.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 443.</ref>


<br />
==پانویس==
<references />
==منبع==
==منبع==
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.


<br />
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


==پانویس==
<references /><br />
==منبع==
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۹

ابوبکر احمد بن عمرو بن ابی عاصم ضحّاک بن مخلد بن سلم بن رافع بن رفیع بن ذُهل بن شیبان شیبانی، محدّث و فقیه ظاهری مذهب اصفهان در قرن سوم هجری است.

معرفی

وی از جدّ مادری خود ابوسلمه موسی بن اسماعیل تبوذکی و ابوالولید طیالسی، عمرو بن مرزون، حوضی و محمّد بن کثیر روایت می کند. احمد بن جعفر بن معبد، محمّد بن اسحاق بن یعقوب، قاضی ابواحمد محمّد بن احمد بن ابراهیم، عبدالرّحمان بن محمّد بن سیاه، عقبه بن مکرم، نصر بن علی، ابوالجهم ارزق بن علی، زکریّا بن یحیی و هدبه از او نقل حدیث کرده اند. وی در 206ق در بصره متولّد شده، و در سال های 269 تا 282ق در اصفهان قضاوت می کرده، است.

آثار

وی حدود 300 تصنیف داشته که در فتنه صاحب الزّنج که در بصره رخ داد به یغما رفته، و نابود شده است.

این کتاب ها از او است:

1. الآحاد المثانی، شامل بیست هزار حدیث

2. الدّیان، در فقه ظاهریّه که در قاهره به طبع رسیده است

3. المسند الکبیر، شامل حدود 50 هزار حدیث.

وفات

وی سرانجام در سال 287ق وفات یافته، و در مقبره روشاباد اصفهان مدفون شده است. [۱] [۲]

پانویس

  1. ذکر اخبار اصفهان، ج1، صص100- 101؛ ریحانه الادب، ج4، ص7؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «احمد»، ص1249؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص736؛ مزارات اصفهان، ص349؛ الاعلام، ج1، ص181؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، صص54- 55.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 443.

منبع