این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «کمال الدین محمد فسایی»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دانشمندان و بزرگان، اصفهان' به 'دانشمندان و بزرگان اصفهان') |
(ویرایش متن ، افزودن رده و ویرایش پانویس) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا کمال الدین محمد بن معین الدین محمد فسائی''' معروف به '''«میرزا کمالا»''' فقیه، مفّسر، ادیب و فاضل کامل در قرن یازدهم است. | |||
<br /> | |||
== معرفی == | |||
وی داماد علامه [[محمد تقی مجلسی]] بوده است. مادرش زبیده خاتون فرزند سوم صدرالمتآلهین است که زنی علامه و ادیب بوده و استاد ادبیات میرزا کمالا بوده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج3، ص83.</ref> از خلال آثار و کتب تاریخی بدست می آید میرزاکمالا از مشهورترین فضلای عصر خود و عالمی حاذق، محقق و ادیبی توانا به شمار می آمده است. او با چهارمین دختر مجلسی اول ازدواج کرده است. از فرزندان او اطلاعاتی در دست نمی باشد. | |||
<br /> | <br /> | ||
== | == شاگردان == | ||
ازشاگردان وی می توان به این افراد اشاره کرد: | |||
شیخ محمد بن محمد زمان کاشی | |||
میرزا ابراهیم قاضی | |||
سید محمد باقر هزارجریبی<ref>آقا بزرگ طهرانی، مصفی المقال، ص377؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص37؛ دوانی، علامه مجلسی مرد علم و دین، ص328.</ref> | |||
==آثار== | |||
کتب زیر از تألیفات اوست: | کتب زیر از تألیفات اوست: | ||
# بیاض کمالی(مجموعه نفیسی است که آن را به عنوان وصیّت به یکی از اولاد و یا شاگردان و یا یکی از دوستان خود نوشته است. در زمان حیات علاّمه ملاّ محمّد باقر مجلسی تألیف شده و بیشتر آن تاریخی و رجالی است. | |||
# شرح شواهد مطّول | |||
# شرح قصیده تائیه دعبل خزاعی | |||
# القیود الوافیه در شرح شافیه در علم صرف<ref>مدرس تبریزی، ریحانه الادب،ج6، ص63؛ خوانساری، روضات الجنات، ج5، ص380.</ref> | |||
# شرح قصیده عینیه حمیری<ref>فهرست کتابخانه اهدایی سید محمد مشکات به کتابخانه دانشگاه تهران، ص19.</ref> | |||
==وفات == | |||
سال فوتش معلوم نیست ولی ظاهرا حدود سال 1110ق بوده است. البته در کتاب فهرست کتب خطّی کتابخانه های اصفهان، نسخه ای از شرح شافیه ابن حاجب تألیف میرزا کمالا معرّفی می شود و در آنجا گوید: تاریخ تألیف 1108، و تاریخ کتابت جمعه 18 ربیع المولود سال 1128، و در کنار نسخه حواشی از مؤلّف نقل شده، بدین صورت: «منه» یا «منه مدّ ظله العالی» و یا «منه زیدت برکاته» و امثالها که همگی حکایت از حیات مؤلّف در سال مرقوم دارد. قبرش را در بقعه مجلسی در جنب مسجد جامع اصفهان می نویسند و این غیر از قبری است که در صحن تکیه آقا حسین خوانساری به نام آخوند کمالا است.<ref>رکن زاده، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج4، ص246؛ روضاتی، فهرست کتب خطّی کتابخانه های اصفهان، ص387؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص37و38.</ref> | |||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== منابع == | |||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، سید مصلح الدین]]، دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان: گلدسته ، 1383 - 1384. | |||
* رکن زاده، محمدحسین، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج4، طهران: کتابفروشی‌های اسلامیه و خیام، 1340. | |||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:علمای قرن 11]] | |||
[[رده:فقیهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۰
میرزا کمال الدین محمد بن معین الدین محمد فسائی معروف به «میرزا کمالا» فقیه، مفّسر، ادیب و فاضل کامل در قرن یازدهم است.
معرفی
وی داماد علامه محمد تقی مجلسی بوده است. مادرش زبیده خاتون فرزند سوم صدرالمتآلهین است که زنی علامه و ادیب بوده و استاد ادبیات میرزا کمالا بوده است.[۱] از خلال آثار و کتب تاریخی بدست می آید میرزاکمالا از مشهورترین فضلای عصر خود و عالمی حاذق، محقق و ادیبی توانا به شمار می آمده است. او با چهارمین دختر مجلسی اول ازدواج کرده است. از فرزندان او اطلاعاتی در دست نمی باشد.
شاگردان
ازشاگردان وی می توان به این افراد اشاره کرد:
شیخ محمد بن محمد زمان کاشی
میرزا ابراهیم قاضی
سید محمد باقر هزارجریبی[۲]
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
- بیاض کمالی(مجموعه نفیسی است که آن را به عنوان وصیّت به یکی از اولاد و یا شاگردان و یا یکی از دوستان خود نوشته است. در زمان حیات علاّمه ملاّ محمّد باقر مجلسی تألیف شده و بیشتر آن تاریخی و رجالی است.
- شرح شواهد مطّول
- شرح قصیده تائیه دعبل خزاعی
- القیود الوافیه در شرح شافیه در علم صرف[۳]
- شرح قصیده عینیه حمیری[۴]
وفات
سال فوتش معلوم نیست ولی ظاهرا حدود سال 1110ق بوده است. البته در کتاب فهرست کتب خطّی کتابخانه های اصفهان، نسخه ای از شرح شافیه ابن حاجب تألیف میرزا کمالا معرّفی می شود و در آنجا گوید: تاریخ تألیف 1108، و تاریخ کتابت جمعه 18 ربیع المولود سال 1128، و در کنار نسخه حواشی از مؤلّف نقل شده، بدین صورت: «منه» یا «منه مدّ ظله العالی» و یا «منه زیدت برکاته» و امثالها که همگی حکایت از حیات مؤلّف در سال مرقوم دارد. قبرش را در بقعه مجلسی در جنب مسجد جامع اصفهان می نویسند و این غیر از قبری است که در صحن تکیه آقا حسین خوانساری به نام آخوند کمالا است.[۵]
پانویس
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ج3، ص83.
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، مصفی المقال، ص377؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص37؛ دوانی، علامه مجلسی مرد علم و دین، ص328.
- ↑ مدرس تبریزی، ریحانه الادب،ج6، ص63؛ خوانساری، روضات الجنات، ج5، ص380.
- ↑ فهرست کتابخانه اهدایی سید محمد مشکات به کتابخانه دانشگاه تهران، ص19.
- ↑ رکن زاده، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج4، ص246؛ روضاتی، فهرست کتب خطّی کتابخانه های اصفهان، ص387؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص37و38.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان: گلدسته ، 1383 - 1384.
- رکن زاده، محمدحسین، دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج4، طهران: کتابفروشی‌های اسلامیه و خیام، 1340.