این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «ابن منده عبدالرحمان بن محمد اصفهانی»
A.mozafari (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
جز (ویرایش جزئی) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
ابوالقاسم عبدالرّحمان بن | '''ابوالقاسم عبدالرّحمان بن محمد بن اسحاق بن محمّد بن یحیی بن ابراهیم بن منده بن ولید بن منده بن استندار فیروزان بن چهاربخت'''، از مشاهیر محدّثین و فقهاء حنبلی اصفهان در قرن پنجم هجری است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۸: | ||
تعدادی کثیر نیز از او حدیث شنیده اند که از آن جمله است: سیّدابومحمّدحسن بن محمّد بن رضا علوی کرانی، ابوالحسن ظریف بن محمّد نیشابوری، ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب (برادرزاده اش)، ابوعبداللّه فارسی، ابوسعید احمد بن محمّد بغدادی، ابوعبداللّه دقاق، محمّد بن غانم بن محمّد حدّاد، و نیز پیروان و طرفدارانی داشته که به «عبدالرّحمانیه» معروف بوده اند. | تعدادی کثیر نیز از او حدیث شنیده اند که از آن جمله است: سیّدابومحمّدحسن بن محمّد بن رضا علوی کرانی، ابوالحسن ظریف بن محمّد نیشابوری، ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب (برادرزاده اش)، ابوعبداللّه فارسی، ابوسعید احمد بن محمّد بغدادی، ابوعبداللّه دقاق، محمّد بن غانم بن محمّد حدّاد، و نیز پیروان و طرفدارانی داشته که به «عبدالرّحمانیه» معروف بوده اند. | ||
در حسن خط نیز شهرت داشته، و حدیث بسیار نیز نقل نموده است. | در حسن خط نیز شهرت داشته، و حدیث بسیار نیز نقل نموده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۶: | ||
12. المیزان الممیّز بین الانسان و اعوان الشّیطان. | 12. المیزان الممیّز بین الانسان و اعوان الشّیطان. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
ابن منده سرانجام در 16 شوّال 470ق وفات یافته است. <ref>التّحبیر، ج1، ص208؛ مرآه الجنان، ج3، ص99؛ تاریخ نیشابور، ص480؛ الاعلام، ج4، ص103؛ هدیه العارفین، ج1، ص517؛ مجمل فصیحی، ج2، ص190؛ الکنی و الالقاب، ج1؛ ریحانه الادب، ج8، ص234؛ طبقات الحنابله، ج2، ص202؛ النّجوم الزّاهره، ج5، ص105؛ البدایه و النّهایه، ج12، ص118؛ کشف الظّنون، ج2، ص1671؛ تذکره الحفّاظ، ج3، ص1165؛ المنتظم ابن جوزی، ج8، ص315؛ فرهنگ نامه پارسی، ج1، ص661؛ دانشنامه ایران و اسلام، ج6، ص879؛ الایرانیّون و الادب العربی، ج6، ص356؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص136.</ref> <ref> | ابن منده سرانجام در 16 شوّال 470ق وفات یافته است. <ref>التّحبیر، ج1، ص208؛ مرآه الجنان، ج3، ص99؛ تاریخ نیشابور، ص480؛ الاعلام، ج4، ص103؛ هدیه العارفین، ج1، ص517؛ مجمل فصیحی، ج2، ص190؛ الکنی و الالقاب، ج1؛ ریحانه الادب، ج8، ص234؛ طبقات الحنابله، ج2، ص202؛ النّجوم الزّاهره، ج5، ص105؛ البدایه و النّهایه، ج12، ص118؛ کشف الظّنون، ج2، ص1671؛ تذکره الحفّاظ، ج3، ص1165؛ المنتظم ابن جوزی، ج8، ص315؛ فرهنگ نامه پارسی، ج1، ص661؛ دانشنامه ایران و اسلام، ج6، ص879؛ الایرانیّون و الادب العربی، ج6، ص356؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص136.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 221- 222.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:مرداد ماه 1401]] | [[رده:مرداد ماه 1401]] | ||
[[رده:محدثین]] | |||
[[رده:فقیهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۴۷
ابوالقاسم عبدالرّحمان بن محمد بن اسحاق بن محمّد بن یحیی بن ابراهیم بن منده بن ولید بن منده بن استندار فیروزان بن چهاربخت، از مشاهیر محدّثین و فقهاء حنبلی اصفهان در قرن پنجم هجری است.
معرفی
در سال 381 (یا به روایتی 383 یا 388ق) متولّد شد. وی برای اخذ حدیث به سفر رفت، و از محدّثان بغداد، واسط، مکّه، نیشابور، شیراز، همدان و دینور حدیث نقل نمود.
برخی از کسانی که وی از آن ها حدیث شنیده است، عبارت اند: از زاهر بن احمد سرخسی، محمّد بن اسحاق (پدرش)، ابراهیم بن عبداللّه بن محمّد بن خورشید قوله تاجر، ابوجعفر بن مرزبان ابهری، ابن مردویه، ابن خزیمه واسطی، محمّد بن ابراهیم جرجانی.
تعدادی کثیر نیز از او حدیث شنیده اند که از آن جمله است: سیّدابومحمّدحسن بن محمّد بن رضا علوی کرانی، ابوالحسن ظریف بن محمّد نیشابوری، ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب (برادرزاده اش)، ابوعبداللّه فارسی، ابوسعید احمد بن محمّد بغدادی، ابوعبداللّه دقاق، محمّد بن غانم بن محمّد حدّاد، و نیز پیروان و طرفدارانی داشته که به «عبدالرّحمانیه» معروف بوده اند.
در حسن خط نیز شهرت داشته، و حدیث بسیار نیز نقل نموده است.
آثار
تألیفات بسیاری دارد که از آن جمله است:
1. الآیات و العلامات من الآفات و الشّبهات
2. تاریخ اصفهان
3. التّاریخ المستخرج من کتب النّاس للتّذکره و المستطرف من اقوال الرّجال لمعرفه، که نسخه خطّی آن در کتابخانه «کوپرلوی» استانبول ترکیه وجود دارد
4. تاریخ مکّه
5. جزء من اکل الطّین
6. حرمه الدّین
7. الردّ علی الجهمیّه
8. صیام یوم الشّک
9. ما اعدّ اللّه لأمّه محمّد صلی الله علیه و آله
10. المسند
11. الوفیات
12. المیزان الممیّز بین الانسان و اعوان الشّیطان.
وفات
ابن منده سرانجام در 16 شوّال 470ق وفات یافته است. [۱] [۲]
پانویس
- ↑ التّحبیر، ج1، ص208؛ مرآه الجنان، ج3، ص99؛ تاریخ نیشابور، ص480؛ الاعلام، ج4، ص103؛ هدیه العارفین، ج1، ص517؛ مجمل فصیحی، ج2، ص190؛ الکنی و الالقاب، ج1؛ ریحانه الادب، ج8، ص234؛ طبقات الحنابله، ج2، ص202؛ النّجوم الزّاهره، ج5، ص105؛ البدایه و النّهایه، ج12، ص118؛ کشف الظّنون، ج2، ص1671؛ تذکره الحفّاظ، ج3، ص1165؛ المنتظم ابن جوزی، ج8، ص315؛ فرهنگ نامه پارسی، ج1، ص661؛ دانشنامه ایران و اسلام، ج6، ص879؛ الایرانیّون و الادب العربی، ج6، ص356؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص136.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 221- 222.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.