این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدصادق بن محمدباقر حسینی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.zeynali (بحث | مشارکتها) (حذف رده) |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سیّد محمّد صادق حسینی اصفهانی'''، فرزندمحمّد باقر خطیب ادیب و واعظ کامل از علمای قرن سیزدهم هجری است. | {{رده‌بندی‌نشده}} | ||
'''سیّد محمّد صادق حسینی اصفهانی'''، فرزندمحمّد باقر خطیب ادیب و واعظ کامل از علمای قرن سیزدهم هجری است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج5، ص20؛ آقابزرگ تهرانی، الکرام البرره، ج2، ص636؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص716.</ref> | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
او معاصر فتحعلی شاه قاجار بوده و کتاب «جارح العینین» در مصائب حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) را به نام فتحعلی شاه تألیف کرده است. او در این کتاب به تألیف دیگر خود « عین الدّموع» اشاره می کند. مرحوم شیخ آقابزرگ طهرانی نسخه ای ز «جارح العینین» را که در سال 1222ق کتابت شده بود را دیده است. | او معاصر فتحعلی شاه قاجار بوده و کتاب «جارح العینین» در مصائب حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) را به نام فتحعلی شاه تألیف کرده است. او در این کتاب به تألیف دیگر خود « عین الدّموع» اشاره می کند. مرحوم شیخ آقابزرگ طهرانی نسخه ای ز «جارح العینین» را که در سال 1222ق کتابت شده بود را دیده است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص433.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۰۰
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سیّد محمّد صادق حسینی اصفهانی، فرزندمحمّد باقر خطیب ادیب و واعظ کامل از علمای قرن سیزدهم هجری است.[۱]
آثار
او معاصر فتحعلی شاه قاجار بوده و کتاب «جارح العینین» در مصائب حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) را به نام فتحعلی شاه تألیف کرده است. او در این کتاب به تألیف دیگر خود « عین الدّموع» اشاره می کند. مرحوم شیخ آقابزرگ طهرانی نسخه ای ز «جارح العینین» را که در سال 1222ق کتابت شده بود را دیده است.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.