این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدرضا بن علی حسینی مازندرانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (اصلاح منبع)
(اصلاح پانویس و منبع)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{رده‌بندی‌نشده}}
'''سیّد محمّد رضا حسینی'''  فرزندسیّد علی بن سیّد محمّد بن سیّد محمّد تقی حسینی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و صالح متّقی ، از علمای قرن دوازدهم هجری است.
'''سیّد محمّد رضا حسینی'''  فرزندسیّد علی بن سیّد محمّد بن سیّد محمّد تقی حسینی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و صالح متّقی ، از علمای قرن دوازدهم هجری است.


سطر ۴: سطر ۶:
در اصفهان در درس میر سیّد حسن مدرس حاضر شده و پس از آن به نجف اشرف رفته و از درس شیخ مرتضی انصاری و دیگران بهره برد. وی سالها به تدریس در مدرسه صدر نجف مشغول بود. اوعالمی متّقی بود و از گرفتن وجوهات شرعی پرهیز داشت.
در اصفهان در درس میر سیّد حسن مدرس حاضر شده و پس از آن به نجف اشرف رفته و از درس شیخ مرتضی انصاری و دیگران بهره برد. وی سالها به تدریس در مدرسه صدر نجف مشغول بود. اوعالمی متّقی بود و از گرفتن وجوهات شرعی پرهیز داشت.


از آثارش تعلیقاتی است بر برخی از کتب همچون «قوانین»، «مکاسب» و غیره.<ref>الکرام البرره، ج2، ص561.</ref>
== آثار ==
از آثارش تعلیقاتی است بر برخی از کتب همچون «قوانین»، «مکاسب» و غیره.<ref>آقابزرگ‌طهرانی، الکرام البرره، ج2، ص561.</ref>


==وفات==
==وفات==
سطر ۱۳: سطر ۱۶:


==منبع==
==منبع==
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)]]، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1389.
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.


[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۱۷

سیّد محمّد رضا حسینی فرزندسیّد علی بن سیّد محمّد بن سیّد محمّد تقی حسینی مازندرانی اصفهانی، عالم فاضل و صالح متّقی ، از علمای قرن دوازدهم هجری است.

معرفی

در اصفهان در درس میر سیّد حسن مدرس حاضر شده و پس از آن به نجف اشرف رفته و از درس شیخ مرتضی انصاری و دیگران بهره برد. وی سالها به تدریس در مدرسه صدر نجف مشغول بود. اوعالمی متّقی بود و از گرفتن وجوهات شرعی پرهیز داشت.

آثار

از آثارش تعلیقاتی است بر برخی از کتب همچون «قوانین»، «مکاسب» و غیره.[۱]

وفات

تا اینکه وی در 21 رمضان 1292ق وفات یافته و در قبرستان وادی السّلام مدفون شد.[۲]

پانویس

  1. آقابزرگ‌طهرانی، الکرام البرره، ج2، ص561.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص134-135.

منبع