این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخههای «محمدابراهیم رهی اصفهانی»
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (اصلاح الگو) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایششده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''محمّدابراهیم اصفهانی''' متخلّص به «'''رهی'''»، شاعر ادیب، در عهد خود از شعرای معروف و به شغل قصّابی مشغول بود. | {{نیازمند تکمیل}} | ||
{{ردهبندینشده}} | |||
'''محمّدابراهیم اصفهانی''' متخلّص به «'''رهی'''»، شاعر ادیب، از جمله شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان است<ref>گرجی، تذکره اختر، ص ۸۱ ؛ هدایت، مجمع الفصحا،ج۲، ص۴۵۷ .</ref> ،در عهد خود از شعرای معروف و به شغل قصّابی مشغول بود. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.</ref> | |||
== | ==معرفی== | ||
در تـذكره ى اختـر شـرح حـالش چنـين آمـده اسـت<span> </span>: | طبعش همگی به هجوگویی مایل بود.در تـذكره ى اختـر شـرح حـالش چنـين آمـده اسـت<span> </span>:<blockquote> | ||
مزار اين شاعر اكنون در [[تکیه تخت فولاد]] واقع در تخت فولاد اصفهان است. | «اسـمش محمدابراهيم از دارالسلطنه ى اصفهان و در آن شهر مينونشان به قصابى مشغول، نظـر به فطرت اصلى دست شوق اكتساب كمالات صورى دامـن گيـر او شـده در خـدمت مرحوم ملا حسين رفيق كسب قواعد شعرى نموده و تخلّص از او يافته، بـه شـعر و شاعرى پرداخت بعد از شاعرى، ترك آن مشغله ى ناپسند قصابى نموده در جرگـه ى شعرا قطره مى زد.»</blockquote> | ||
وى در ادامه مى نويسد:<blockquote> | |||
«با آنكه چندان شغل او با شاعرى ربطى نداشت خيالات خويش را به طرز مرغوبى به عوام مى خواند و تحسين مـى شـنيد و خـود را شـاعرمى پنداشت. پنج شش هزار بيت شعر دارد ملاحظه(پس از ملاحظه) يـك دو قصـيده كه قابل اصلاح بود بعد از تصرّفات بسيار از وى نوشته شد». از اين اظهار نظر اختـر چنين استنباط مى شود كه على رغم علاقه ى او به شعر، او را نمى توان شـاعرى قـوى دانست».<ref>لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵</ref></blockquote>استاد عبدالمجید اوحدی یکتا او را از اعضای انجمن واله معرفی می کند.<ref>اوحدی، مجله وحید، ص۱۶۴.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۳۸۶.</ref> | |||
==وفات== | |||
سرانجام در سال 1226ق وفات یافت.<ref>مدرس تبریزی،ریحانه الادب، ج2، ص346؛هدایت، مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛آقا بزرگ تهرانی، الذّریعه، ج9، ص324؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج3، ص829؛دهخدا، لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛تفضلی، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453. </ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.</ref>مزار اين شاعر اكنون در [[تکیه تخت فولاد]] واقع در تخت فولاد اصفهان است. | |||
سطر ۲۵: | سطر ۳۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 1]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۰۲
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
محمّدابراهیم اصفهانی متخلّص به «رهی»، شاعر ادیب، از جمله شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان است[۱] ،در عهد خود از شعرای معروف و به شغل قصّابی مشغول بود. [۲]
معرفی
طبعش همگی به هجوگویی مایل بود.در تـذكره ى اختـر شـرح حـالش چنـين آمـده اسـت :
«اسـمش محمدابراهيم از دارالسلطنه ى اصفهان و در آن شهر مينونشان به قصابى مشغول، نظـر به فطرت اصلى دست شوق اكتساب كمالات صورى دامـن گيـر او شـده در خـدمت مرحوم ملا حسين رفيق كسب قواعد شعرى نموده و تخلّص از او يافته، بـه شـعر و شاعرى پرداخت بعد از شاعرى، ترك آن مشغله ى ناپسند قصابى نموده در جرگـه ى شعرا قطره مى زد.»
وى در ادامه مى نويسد:
«با آنكه چندان شغل او با شاعرى ربطى نداشت خيالات خويش را به طرز مرغوبى به عوام مى خواند و تحسين مـى شـنيد و خـود را شـاعرمى پنداشت. پنج شش هزار بيت شعر دارد ملاحظه(پس از ملاحظه) يـك دو قصـيده كه قابل اصلاح بود بعد از تصرّفات بسيار از وى نوشته شد». از اين اظهار نظر اختـر چنين استنباط مى شود كه على رغم علاقه ى او به شعر، او را نمى توان شـاعرى قـوى دانست».[۳]
استاد عبدالمجید اوحدی یکتا او را از اعضای انجمن واله معرفی می کند.[۴][۵]
وفات
سرانجام در سال 1226ق وفات یافت.[۶] [۷]مزار اين شاعر اكنون در تکیه تخت فولاد واقع در تخت فولاد اصفهان است.
ابياتى از اشعار او كه توسط اختر اصلاح شده است را نقل مى كنيم.
بهر سفر گذاشتم زین چو به پشت بادپا | آمد و دامنم گرفت آن صنم از ره وفا | |
مرغ دلش شکسته پر، برگ گلش ز گریه تر | فندق آن به پسته در، لؤلؤ و عقیق سا | |
نرگس دلنواز او کرده به گریه آشتی | غنچه عشوه ساز او گشته به لابه آشنا[۸] |
پانویس
- ↑ گرجی، تذکره اختر، ص ۸۱ ؛ هدایت، مجمع الفصحا،ج۲، ص۴۵۷ .
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.
- ↑ لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵
- ↑ اوحدی، مجله وحید، ص۱۶۴.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۳۸۶.
- ↑ مدرس تبریزی،ریحانه الادب، ج2، ص346؛هدایت، مجمع الفصحاء، ج4، ص322؛آقا بزرگ تهرانی، الذّریعه، ج9، ص324؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج3، ص829؛دهخدا، لغت نامه دهخدا، ذیل «رهی»، ص240؛تفضلی، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص453.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 143.
- ↑ لطفی ،تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان،ص۲۸۵
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.