این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید محمد بن محمدعلی خاتون‌آبادی»
Kh1.shabani (بحث | مشارکت‌ها) (اصلاح الگو) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند تکمیل }} | |||
'''سید محمد خاتون آبادی''' فرزند میر سید محمد علی است که شرح حالش در دست نیست. ولی از سنگ نوشته او معلوم می شود که عالمی زاهد و عارف بوده و مهم ترین فرد آن خاندان در زمان خود به شمار می رفته است. | '''سید محمد خاتون آبادی''' فرزند میر سید محمد علی است که شرح حالش در دست نیست. ولی از سنگ نوشته او معلوم می شود که عالمی زاهد و عارف بوده و مهم ترین فرد آن خاندان در زمان خود به شمار می رفته است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۵۱
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
سید محمد خاتون آبادی فرزند میر سید محمد علی است که شرح حالش در دست نیست. ولی از سنگ نوشته او معلوم می شود که عالمی زاهد و عارف بوده و مهم ترین فرد آن خاندان در زمان خود به شمار می رفته است.
معرفی
سید محمد خاتون آبادی از عرفای اصفهان به شمار می رفت.
در اغصان طیبه به مناسبت ذکر نواده اش میرزا محمد پاقلعه ای، نسب او ذکر شده است:«حاجی میرزا محمد بن میر سید محمد تقی بن میر سید محمد معروف به میر سید بن میرزا محمد علی الشهیر به نایب الصدر ابن میر سید محمد بن میر محمد باقر خاتون آبادی».[۱]
وفات
میر سید محمد در شوال سال ۱۲۶۲ق فوت و در قسمت شمالی بیرون تکیه مادرشاهزاده مدفون شد.
سنگ نوشته:هوالحی الذی لایموت هذا المرقد الشریف للسید العابد الکامل الموحد، زبدة العلماء العاملین و نخبة الفضلاء الراشدین، ظاهره بمعنی بلی من اسلم وجهه الله قرین، و باطنه مظهر رحمة الله قریب من المحسنین، سالک مسالک الفقر، تارک لذایذ الدنیا، الزاهد الورع العارف المؤید المسدد، شیخ الطائفة فی زمانه و رئیس السلسلة فی اوانه المرحوم المغفور الامیر سید محمّد المدعو بمیرزا سید الحسینی الخاتون آبادی و قد ارتحل من دار الغرور الی دار السرور فی ثالث شهر شوال فی۱۲۶۲.[۲]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.