این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جمال‌الدین بن حسن اشرف الواعظین بهشتی»
جز (Kh1.Abedi صفحهٔ سید جمال‌الدین بهشتی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید جمال‌الدین بن حسن اشرف الواعظین بهشتی منتقل کرد) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (اصلاج) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سیّد | {{نیازمند جعبه اطلاعات}}'''سیّد محمدجمال الدّین بهشتی'''( 1295ق-1383ق) فرزند سیّد حسن، عالم فاضل، واعظ کامل شهیر و ملقّب به '''اشرف الواعظین''' بود. وی از مشاهیر، خطبای اهل منبر و پیش نماز مسجد جوی شاه در محلّه لنبان اصفهان بوده است. | ||
==زندگی‌نامه== | |||
===ولادت=== | |||
او در سحر گاه يكشنبه 4 شعبان 1295 ق در اصفهان به دنيا آمد. | |||
===فرزندان=== | |||
اين عالم و واعظ خبير سه فرزند پسر داشت كه سه تن از آنها به نام‌هاى حسين، كمال و جلال از هنرمندان زرگر و قلمزن اصفهان بودند. از جمله بهترين آثار آقا كمال و آقا جلال، زرگرى و قلمزنى ضريح مطهر حضرت على (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) است. فرزند ديگر وی، سيد مصطفى احمد مكی در كسوت روحانيت بود. | |||
==فعالیت ها== | |||
وی پس از آن كه مقدمات علوم را كسب كرد و تحصيلات خود را تكميل نمود، به تبليغ و ارشاد پرداخت. از ويژگيهاى او در هنگام وعظ، مزاح‌هاى مليح و لطيف بود كه افراد را جذب مى كرد.<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، ص29.</ref> وى ظهرها در مسجد صحرا كارها اقامه جماعت مى نمود و در هفته دو روز برای تبليغ به باغ ابريشم مى رفت. او با اهل علم و ادب معاشرت بسيار مى‌نمود و از جمله دوستانش [[محمدعلی مکرم حبیب آبادی|مرحوم محمد على مكرم]] را بايد نام برد. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات | اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافت و در [[تکیه زرگرها]] واقع در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص ۳۷۱.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، ص 321.</ref> | ||
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند؛ از جمله [[سید طه بهشتی|سيد طه بهشتى]]: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| اشرف واعظ كه در وعّاظ ما مشهور بود|كرد اندر جنت المأوى به حكم حق ورود}} | |||
{{ب| روز و شب بودى به رنج و محنت و درد و الم| پس نداى ارجعى بشنيد از ربّ ودود}} | |||
{{م|****}} | |||
{{ب| روحش از اين دار فانى شد سوى باغ جنان|در قصور خلد ياران مى كند هر دم صعود}} | |||
{{ب| دوستانش جمله اندر گريه و در زاريند| ناله و فريادشان رفتست بر چرخ كبود<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، صص 29-30.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
شاعر توانا آقای فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلّص به «برنا» چنین سروده است:{{شعر}} | |||
{{ب|زد رقم سال فوت او «برنا»|«اشرف کائنات از وی شاد»<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص ۷۵۴؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص ۱۲۸.</ref>}}{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:خطیبان]] | |||
[[رده:مبلغین]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۱۶
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سیّد محمدجمال الدّین بهشتی( 1295ق-1383ق) فرزند سیّد حسن، عالم فاضل، واعظ کامل شهیر و ملقّب به اشرف الواعظین بود. وی از مشاهیر، خطبای اهل منبر و پیش نماز مسجد جوی شاه در محلّه لنبان اصفهان بوده است.
زندگی‌نامه
ولادت
او در سحر گاه يكشنبه 4 شعبان 1295 ق در اصفهان به دنيا آمد.
فرزندان
اين عالم و واعظ خبير سه فرزند پسر داشت كه سه تن از آنها به نام‌هاى حسين، كمال و جلال از هنرمندان زرگر و قلمزن اصفهان بودند. از جمله بهترين آثار آقا كمال و آقا جلال، زرگرى و قلمزنى ضريح مطهر حضرت على (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) است. فرزند ديگر وی، سيد مصطفى احمد مكی در كسوت روحانيت بود.
فعالیت ها
وی پس از آن كه مقدمات علوم را كسب كرد و تحصيلات خود را تكميل نمود، به تبليغ و ارشاد پرداخت. از ويژگيهاى او در هنگام وعظ، مزاح‌هاى مليح و لطيف بود كه افراد را جذب مى كرد.[۱] وى ظهرها در مسجد صحرا كارها اقامه جماعت مى نمود و در هفته دو روز برای تبليغ به باغ ابريشم مى رفت. او با اهل علم و ادب معاشرت بسيار مى‌نمود و از جمله دوستانش مرحوم محمد على مكرم را بايد نام برد.
وفات
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافت و در تکیه زرگرها واقع در تخت فولاد مدفون شد.[۲][۳]
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند؛ از جمله سيد طه بهشتى:
| اشرف واعظ كه در وعّاظ ما مشهور بود | كرد اندر جنت المأوى به حكم حق ورود | |
| روز و شب بودى به رنج و محنت و درد و الم | پس نداى ارجعى بشنيد از ربّ ودود | |
**** | ||
| روحش از اين دار فانى شد سوى باغ جنان | در قصور خلد ياران مى كند هر دم صعود | |
| دوستانش جمله اندر گريه و در زاريند | ناله و فريادشان رفتست بر چرخ كبود[۴] | |
شاعر توانا آقای فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلّص به «برنا» چنین سروده است:
| زد رقم سال فوت او «برنا» | «اشرف کائنات از وی شاد»[۵] |
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.