این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جمال‌الدین بن حسن اشرف الواعظین بهشتی»
(ایجاد کلی) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) (اصلاج) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''سیّد | {{نیازمند جعبه اطلاعات}}'''سیّد محمدجمال الدّین بهشتی'''( 1295ق-1383ق) فرزند سیّد حسن، عالم فاضل، واعظ کامل شهیر و ملقّب به '''اشرف الواعظین''' بود. وی از مشاهیر، خطبای اهل منبر و پیش نماز مسجد جوی شاه در محلّه لنبان اصفهان بوده است. | ||
== | ==زندگی‌نامه== | ||
===ولادت=== | |||
او در سحر گاه يكشنبه 4 شعبان 1295 ق در اصفهان به دنيا آمد. | |||
===فرزندان=== | |||
اين عالم و واعظ خبير سه فرزند پسر داشت كه سه تن از آنها به نام‌هاى حسين، كمال و جلال از هنرمندان زرگر و قلمزن اصفهان بودند. از جمله بهترين آثار آقا كمال و آقا جلال، زرگرى و قلمزنى ضريح مطهر حضرت على (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) است. فرزند ديگر وی، سيد مصطفى احمد مكی در كسوت روحانيت بود. | |||
==فعالیت ها== | |||
وی پس از آن كه مقدمات علوم را كسب كرد و تحصيلات خود را تكميل نمود، به تبليغ و ارشاد پرداخت. از ويژگيهاى او در هنگام وعظ، مزاح‌هاى مليح و لطيف بود كه افراد را جذب مى كرد.<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، ص29.</ref> وى ظهرها در مسجد صحرا كارها اقامه جماعت مى نمود و در هفته دو روز برای تبليغ به باغ ابريشم مى رفت. او با اهل علم و ادب معاشرت بسيار مى‌نمود و از جمله دوستانش [[محمدعلی مکرم حبیب آبادی|مرحوم محمد على مكرم]] را بايد نام برد. | |||
==وفات== | |||
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافت و در [[تکیه زرگرها]] واقع در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص ۳۷۱.</ref><ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، ص 321.</ref> | |||
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند؛ از جمله [[سید طه بهشتی|سيد طه بهشتى]]: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| اشرف واعظ كه در وعّاظ ما مشهور بود|كرد اندر جنت المأوى به حكم حق ورود}} | |||
{{ب| روز و شب بودى به رنج و محنت و درد و الم| پس نداى ارجعى بشنيد از ربّ ودود}} | |||
{{م|****}} | |||
{{ب| روحش از اين دار فانى شد سوى باغ جنان|در قصور خلد ياران مى كند هر دم صعود}} | |||
{{ب| دوستانش جمله اندر گريه و در زاريند| ناله و فريادشان رفتست بر چرخ كبود<ref>بهشتی، تحفة الاحباب، صص 29-30.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
شاعر توانا آقای فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلّص به «برنا» چنین سروده است:{{شعر}} | |||
{{ب|زد رقم سال فوت او «برنا»|«اشرف کائنات از وی شاد»<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص ۷۵۴؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص ۱۲۸.</ref>}}{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:علمای قرن 14]] | |||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:خطیبان]] | |||
[[رده:مبلغین]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۱۶
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
سیّد محمدجمال الدّین بهشتی( 1295ق-1383ق) فرزند سیّد حسن، عالم فاضل، واعظ کامل شهیر و ملقّب به اشرف الواعظین بود. وی از مشاهیر، خطبای اهل منبر و پیش نماز مسجد جوی شاه در محلّه لنبان اصفهان بوده است.
زندگی‌نامه
ولادت
او در سحر گاه يكشنبه 4 شعبان 1295 ق در اصفهان به دنيا آمد.
فرزندان
اين عالم و واعظ خبير سه فرزند پسر داشت كه سه تن از آنها به نام‌هاى حسين، كمال و جلال از هنرمندان زرگر و قلمزن اصفهان بودند. از جمله بهترين آثار آقا كمال و آقا جلال، زرگرى و قلمزنى ضريح مطهر حضرت على (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) است. فرزند ديگر وی، سيد مصطفى احمد مكی در كسوت روحانيت بود.
فعالیت ها
وی پس از آن كه مقدمات علوم را كسب كرد و تحصيلات خود را تكميل نمود، به تبليغ و ارشاد پرداخت. از ويژگيهاى او در هنگام وعظ، مزاح‌هاى مليح و لطيف بود كه افراد را جذب مى كرد.[۱] وى ظهرها در مسجد صحرا كارها اقامه جماعت مى نمود و در هفته دو روز برای تبليغ به باغ ابريشم مى رفت. او با اهل علم و ادب معاشرت بسيار مى‌نمود و از جمله دوستانش مرحوم محمد على مكرم را بايد نام برد.
وفات
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافت و در تکیه زرگرها واقع در تخت فولاد مدفون شد.[۲][۳]
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند؛ از جمله سيد طه بهشتى:
| اشرف واعظ كه در وعّاظ ما مشهور بود | كرد اندر جنت المأوى به حكم حق ورود | |
| روز و شب بودى به رنج و محنت و درد و الم | پس نداى ارجعى بشنيد از ربّ ودود | |
**** | ||
| روحش از اين دار فانى شد سوى باغ جنان | در قصور خلد ياران مى كند هر دم صعود | |
| دوستانش جمله اندر گريه و در زاريند | ناله و فريادشان رفتست بر چرخ كبود[۴] | |
شاعر توانا آقای فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلّص به «برنا» چنین سروده است:
| زد رقم سال فوت او «برنا» | «اشرف کائنات از وی شاد»[۵] |
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.