این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حسنعلی اصفهانی(شاعر)»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان')
جز (اصلاح منبع)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''میرزا حسنعلی اصفهانی'''، شاعر و ادیب قرن یازدهم هجری بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 587</ref>.
'''میرزا حسنعلی اصفهانی'''، شاعر و ادیب قرن یازدهم هجری بوده است. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 587</ref>
 
وی از بزرگان اهل فضل اصفهان است، که مدتی به کسب علم و کمال مشغول بود. در زمان وزارت دوّم [[علاءالدّین حسین خلیفه سلطانی]] متولّی موقوفات بقعه شهیدیه رشت گردید و پس از عزل از آن منصب به زادگاه خود بازگشت.ایشان مردی خلیق، مهربان، قانع و وارسته بود.
 
ابیات زیر از اشعار اوست:
 
{{شعر}}
{{ب|زنده می گردد دل ما از نسیم زلف یار|ما چراغ مرده را از باد روشن کرده ایم<ref>تذکره نصرآبادی، ج1، ص285؛ الذریعه، ج9،ص241؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «حسن اصفهانی»، ص583؛ تذکره غنی، ص43.</ref>. }}
{{پایان شعر}}


==معرفی==
وی از بزرگان اهل فضل اصفهان است، که مدتی به کسب علم و کمال مشغول بود. در زمان وزارت دوّم [[علاءالدّین حسین خلیفه سلطانی]] متولّی موقوفات بقعه شهیدیه رشت گردید و پس از عزل از آن منصب به زادگاه خود بازگشت.ایشان مردی خلیق، مهربان، قانع و وارسته بود.


ابیات زیر از اشعار اوست:{{شعر}}


{{ب|زنده می گردد دل ما از نسیم زلف یار|ما چراغ مرده را از باد روشن کرده ایم<ref>تذکره نصرآبادی،ج1،ص285؛الذریعه،ج9،ص241؛لغت نامه دهخدا،ذیل «حسن اصفهانی»،ص583؛تذکره غنی،ص43.</ref>.}}{{پایان شعر}}


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۱۶: سطر ۱۲:


==منبع==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:صفحات ابهام زدایی]]
[[رده:شعرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۹

میرزا حسنعلی اصفهانی، شاعر و ادیب قرن یازدهم هجری بوده است. [۱]

معرفی

وی از بزرگان اهل فضل اصفهان است، که مدتی به کسب علم و کمال مشغول بود. در زمان وزارت دوّم علاءالدّین حسین خلیفه سلطانی متولّی موقوفات بقعه شهیدیه رشت گردید و پس از عزل از آن منصب به زادگاه خود بازگشت.ایشان مردی خلیق، مهربان، قانع و وارسته بود.

ابیات زیر از اشعار اوست:

زنده می گردد دل ما از نسیم زلف یارما چراغ مرده را از باد روشن کرده ایم[۲].

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص 587
  2. تذکره نصرآبادی،ج1،ص285؛الذریعه،ج9،ص241؛لغت نامه دهخدا،ذیل «حسن اصفهانی»،ص583؛تذکره غنی،ص43.

منبع