این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جمال‌الدین بن حسن اشرف الواعظین بهشتی»
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ویرایش پانویس) |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافته و در [[تکیه زرگرها]] واقع در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref> | اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافته و در [[تکیه زرگرها]] واقع در [[تخت فولاد]] مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج۲،ص۳۷۱.</ref> | ||
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند، از جمله سيد طه بهشتى: | در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند، از جمله سيد طه بهشتى: | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۸: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* | * [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | *مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | ||
نسخهٔ ۸ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۳۱
سیّد جمال الدّین بهشتی ملقّب به اشرف الواعظین فرزند سیّد حسن، عالم فاضل، واعظ کامل بود. در سحر گاه يكشنبه 4 شعبان 1295 ق در اصفهان به دنيا آمد.[۱]
معرفی
سید جمال‌الدین بهشتی از مشاهیر، خطبای اهل منبر و پیش نماز مسجد جوی شاه در محلّه لنبان اصفهان بوده است.
آثار و فعالیت ها
فعالیت ها
پس از آن كه مقدمات علوم را كسب كرد و تحصيلات خود را تكميل نمود، به تبليغ و ارشاد پرداخت. از ويژگي‌هاى وى در هنگام وعظ، مزاح‌هاى مليح و لطيف بود كه افراد را جذب مى كرد.[۲] وى ظهرها در مسجد صحرا كارها اقامه جماعت مى نمود و در هفته دو روز براي تبليغ به باغ ابريشم مى رفت. با اهل علم و ادب معاشرت بسيار مى‌نمود و از جمله دوستانش مرحوم محمد على مكرم را بايد نام برد.
فرزندان
اين عالم و واعظ خبير سه فرزند پسر داشت كه سه تن از آنها به نام‌هاى حسين، كمال و جلال از هنرمندان زرگر و قلمزن اصفهان بودند. از جمله بهترين آثار آقا كمال و آقا جلال، زرگرى و قلمزنى ضريح مطهر حضرت على (علیه‌السلام) و حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) است. فرزند ديگرشان سيد مصطفى احمد مكى، در كسوت روحانيت بود.
وفات
اشرف الواعظین در ۲۹ رجب ۱۳۸۳ قمری وفات یافته و در تکیه زرگرها واقع در تخت فولاد مدفون شد.[۳]
در وفات وى شاعران و ادباى اصفهان اشعارى سروده اند، از جمله سيد طه بهشتى:
| اشرف واعظ كه در وعّاظ ما مشهور بود | كرد اندر جنت المأوى به حكم حق ورود | |
| روز و شب بودى به رنج و محنت و درد و الم | پس نداى ارجعى بشنيد از ربّ ودود | |
**** | ||
| روحش از اين دار فانى شد سوى باغ جنان | در قصور خلد ياران مى كند هر دم صعود | |
| دوستانش جمله اندر گريه و در زاريند | ناله و فريادشان رفتست بر چرخ كبود[۴] | |
شاعر توانا آقای فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلّص به «برنا» چنین سروده است:
| زد رقم سال فوت او «برنا» | «اشرف کائنات از وی شاد»[۵] |
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.