این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «حسین خان بن حسن خان نظمی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد صفحه) |
(اصلاح منبع) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میرزا حسین خان نظمی''' مشهور به '''نظام همایون بن میرزا حسن خان''' شاعر ادیب و از افسران شهربانی در اصفهان بود. | '''میرزا حسین خان نظمی''' مشهور به '''نظام همایون بن میرزا حسن خان''' شاعر ادیب و از افسران شهربانی در اصفهان بود. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
وی در اصفهان متولّد و در این شهر تحصیل کرد. میرزا حسین خان نظمی طبع شعر داشت و «نظمی» تخلّص می کرد و از اعضای انجمن ادبی شیدا بود. وی در ارتش استخدام شده و تا درجه سرهنگی ارتقاء یافت. اشعارش در مجله دانشکده (اصفهان) به طبع می رسید. | وی در اصفهان متولّد و در این شهر تحصیل کرد. میرزا حسین خان نظمی طبع شعر داشت و «نظمی» تخلّص می کرد و از اعضای انجمن ادبی شیدا بود. وی در ارتش استخدام شده و تا درجه سرهنگی ارتقاء یافت. اشعارش در مجله دانشکده (اصفهان) به طبع می رسید. | ||
ابیات زیر از اوست: | ابیات زیر از اوست: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|این لاله که رست است بر دامن کوه|و آراسته است پای تا گردن کوه}} | |||
{{ب|داغی است ز مرگ کوهکن مانده به جا|هر سال چو لاله سرزند بر تن کوه<ref>تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 510 و 511؛ تربت پاکان قم، ج1، ص647.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==وفات== | |||
سرانجام در شب دوشنبه 15 ذیحجه 1362 در قم وفات یافته و همان جا مدفون شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص662-663.</ref> | |||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۸
میرزا حسین خان نظمی مشهور به نظام همایون بن میرزا حسن خان شاعر ادیب و از افسران شهربانی در اصفهان بود.
معرفی
وی در اصفهان متولّد و در این شهر تحصیل کرد. میرزا حسین خان نظمی طبع شعر داشت و «نظمی» تخلّص می کرد و از اعضای انجمن ادبی شیدا بود. وی در ارتش استخدام شده و تا درجه سرهنگی ارتقاء یافت. اشعارش در مجله دانشکده (اصفهان) به طبع می رسید.
ابیات زیر از اوست:
| این لاله که رست است بر دامن کوه | و آراسته است پای تا گردن کوه | |
| داغی است ز مرگ کوهکن مانده به جا | هر سال چو لاله سرزند بر تن کوه[۱] |
وفات
سرانجام در شب دوشنبه 15 ذیحجه 1362 در قم وفات یافته و همان جا مدفون شد.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.