این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «تقی خوراسگانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (اصلاح لینک) |
(اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{رده‌بندی‌نشده}} | |||
'''آقا ملا تقی خوراسکانی'''،فرزند ملا محمد حسین، عالم فاضل صالح، از فضلای اوایل قرن چهاردهم هجری است.وی در نهایت زهد و تقوا و قداست بوده و مورد توجه و اعتماد مردم محل بوده است. | '''آقا ملا تقی خوراسکانی'''،فرزند ملا محمد حسین، عالم فاضل صالح، از فضلای اوایل قرن چهاردهم هجری است.وی در نهایت زهد و تقوا و قداست بوده و مورد توجه و اعتماد مردم محل بوده است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی در سال 1350ق وفات یافته و در [[تکیه خوانساری]] ها واقع در [[تخت فولاد]] در کنار پدر مدفون شد. در سالهای اخیر به بهانه مرمّت تکیه مزار پدر و پسر را از بین بردند.<ref>یادداشت های آقای رحیم قاسمی.</ref><ref>مهدوی، | وی در سال 1350ق وفات یافته و در [[تکیه خوانساری]] ها واقع در [[تخت فولاد]] در کنار پدر مدفون شد. در سالهای اخیر به بهانه مرمّت تکیه مزار پدر و پسر را از بین بردند.<ref>یادداشت های آقای رحیم قاسمی.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص222.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۸: | سطر ۱۰: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی| | * [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:علمای قرن 14]] | [[رده:علمای قرن 14]] | ||
نسخهٔ ۲۷ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۹
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
آقا ملا تقی خوراسکانی،فرزند ملا محمد حسین، عالم فاضل صالح، از فضلای اوایل قرن چهاردهم هجری است.وی در نهایت زهد و تقوا و قداست بوده و مورد توجه و اعتماد مردم محل بوده است.
وفات
وی در سال 1350ق وفات یافته و در تکیه خوانساری ها واقع در تخت فولاد در کنار پدر مدفون شد. در سالهای اخیر به بهانه مرمّت تکیه مزار پدر و پسر را از بین بردند.[۱][۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.