این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدرضا حضورعلی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
جز (اصلاح منبع)
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''آقا محمّد رضا اصفهانی''' ملقب به «حضورعلی» فرزند آقا محمّد باقر، شاعر و عارف ادیب. [از عرفاء و شعرای اواخر دوره قاجاریه]
'''آقا محمّدرضا اصفهانی،''' ملقب به «'''حضورعلی'''» و فرزند آقا محمّد باقر، شاعر و عارف ادیب از عرفاء و شعرای اواخر دوره قاجاریه است.


== '''معرفی''' ==
==معرفی==
در سال 1275ق در یزد متولّد شده و در طفولیّت همراه پدر در یزد به سر برد.  
در سال 1275ق در یزد متولّد شدو در طفولیّت همراه پدر در یزد به سر می برد.  


در سال 1289ق به طهران رفته و در فقه، اصول، صرف، نحو، منطق، معانی و بیان، هیأت، نجوم و حکمت به کسب علم مشغول شده و زبان فرانسه را نیز آموخت.  
در سال 1289ق به طهران رفت و در فقه، اصول، صرف، نحو، منطق، معانی و بیان، هیأت، نجوم و حکمت به کسب علم مشغول شده و زبان فرانسه را نیز آموخت.  


سپس به سیر و سلوک و عبادت پرداخته و از سوی مشایخ صوفیه لقب «حضورعلی» و از سوی دولت قاجاریه لقب «شمس العرفاء» گرفت. مشارءالیه برادر «صفی علی شاه» از مشایخ مشهور طریقت نعمت الهی است.  
سپس به سیر و سلوک و عبادت پرداخت و از سوی مشایخ صوفیه لقب «حضورعلی» و از سوی دولت قاجاریه لقب «شمس العرفاء» گرفت. مشارءالیه برادر «صفی علی شاه» از مشایخ مشهور طریقت نعمت الهی است.  


== '''اشعار''' ==
او طبع شعر داشت و گاهی شعر می سرود و مثنوی در باب پرسش جناب کمیل به زیاد از حضرت علی علیه السلام ، درباره حقیقت سروده است.
طبع شعر داشته و گاهی شعر می سروده و مثنوی در باب پرسش جناب کمیل به زیاد از حصرت علی علیه السلام ، درباره حقیقت سروده است.


از اوست:
این شعر از اوست:
{{شعر}}
{{ب|من که رند باده نوشم پارسائی چون کنم|بت پرستی پیشه دارم خودستائی چون کنم}}
{{ب|خادم میخانه گشتم از حرم گویم چرا|در خرابات اوفتادم پارسائی چون کنم<ref>تذکره حدیقه الشعراء، ج1، صص 473 و 474.</ref> <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 90-89.</ref>}}
{{پایان شعر}}


من که رند باده نوشم پارسائی چون کنم
==پانویس==
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
<references />


بت پرستی پیشه دارم خودستائی چون کنم
==منبع==


خادم میخانه گشتم از حرم گویم چرا
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.


در خرابات اوفتادم پارسائی چون کنم<ref>تذکره حدیقه الشعراء، ج1، صص 473 و 474.</ref> <ref>اعلام اصفهان، ج3، ص  89 و 90.</ref>
[[رده:شعرا]]
 
== '''پانویس''' ==
<br />
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]]
[[رده:مرداد ماه 1401]]
[[رده:شعر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۰

آقا محمّدرضا اصفهانی، ملقب به «حضورعلی» و فرزند آقا محمّد باقر، شاعر و عارف ادیب از عرفاء و شعرای اواخر دوره قاجاریه است.

معرفی

در سال 1275ق در یزد متولّد شدو در طفولیّت همراه پدر در یزد به سر می برد.

در سال 1289ق به طهران رفت و در فقه، اصول، صرف، نحو، منطق، معانی و بیان، هیأت، نجوم و حکمت به کسب علم مشغول شده و زبان فرانسه را نیز آموخت.

سپس به سیر و سلوک و عبادت پرداخت و از سوی مشایخ صوفیه لقب «حضورعلی» و از سوی دولت قاجاریه لقب «شمس العرفاء» گرفت. مشارءالیه برادر «صفی علی شاه» از مشایخ مشهور طریقت نعمت الهی است.

او طبع شعر داشت و گاهی شعر می سرود و مثنوی در باب پرسش جناب کمیل به زیاد از حضرت علی علیه السلام ، درباره حقیقت سروده است.

این شعر از اوست:

من که رند باده نوشم پارسائی چون کنمبت پرستی پیشه دارم خودستائی چون کنم
خادم میخانه گشتم از حرم گویم چرادر خرابات اوفتادم پارسائی چون کنم[۱] [۲]

پانویس

  1. تذکره حدیقه الشعراء، ج1، صص 473 و 474.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص 90-89.

منبع