این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالکریم سیمای نطنزی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ویرایش منبع و پانویس) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''عبدالکریم نطنزی''' متخلّص به «'''سیما'''» شاعر ادیب فاضل و عارف دانشمند، از شعرای قرن سیزدهم هجری است. | '''عبدالکریم نطنزی''' متخلّص به «'''سیما'''» شاعر ادیب فاضل و عارف دانشمند، از شعرای قرن سیزدهم هجری است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
| سطر ۸: | سطر ۶: | ||
در رشت به خدمت منوچهرخان معتمدالدّوله رسیده و در وصف او قصیده انشاء نموده و مورد التفات او واقع شد. چندی هم نزد قربانعلی شاه جیلستانی و سپس مجذوب علی شاه به تکیمل مراتب عرفانی و طی سیر و سلوک پرداخت. | در رشت به خدمت منوچهرخان معتمدالدّوله رسیده و در وصف او قصیده انشاء نموده و مورد التفات او واقع شد. چندی هم نزد قربانعلی شاه جیلستانی و سپس مجذوب علی شاه به تکیمل مراتب عرفانی و طی سیر و سلوک پرداخت. | ||
ابیات زیر از اشعار اوست<span> </span>: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|زهی مهرت آرام جان راحت دل|فراق تو دشوار و وصل تو مشگل}} | |||
{{ب|گرفتم که از من بریدی و رفتی|ترا از جدائی بگو تا چه حاصل<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص۳۱۲؛ اعظم واقفی، میراث فرهنگی نطنز، ج۲.</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
اغلب در نطنز بسر می برد و برای علماء و عرفا و بزرگان نطنز و کاشان مدایح و مراثی می سرود. ملا احمد نراقی در وصف او می فرماید:{{شعر}} | |||
{{ب|سیما که سماوات بقا منزل اوست|گنجینه اسرار حقائق دل اوست}} | {{ب|سیما که سماوات بقا منزل اوست|گنجینه اسرار حقائق دل اوست}} | ||
{{ب|آئینه سر کنت کنزا مخفی|از حق مگذر صفای آب و گل اوست}} | {{ب|آئینه سر کنت کنزا مخفی|از حق مگذر صفای آب و گل اوست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
منظومه های زیر از سروده های اوست: | |||
#«الهی نامه» | #«الهی نامه» | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۲۴: | ||
#«شقایق الحقایق» | #«شقایق الحقایق» | ||
#«مشرق الانوار» | #«مشرق الانوار» | ||
#«مجموعه قصاید» | #«مجموعه قصاید» | ||
==وفات== | |||
سال وفاتش به دست نیامد. اما تا سال 1281ق در قید حیات بوده است.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص302.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منبع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدين،]] [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1386ش. | |||
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده: | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۱۸
عبدالکریم نطنزی متخلّص به «سیما» شاعر ادیب فاضل و عارف دانشمند، از شعرای قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
در قریه «طالخانی» (طالخونچه) سمیرم متولّد شده و در اصفهان و گیلان به تحصیل پرداخته و در اغلب علوم همچون ادبیات، حکمت، طب و نجوم مهارت یافت.
در رشت به خدمت منوچهرخان معتمدالدّوله رسیده و در وصف او قصیده انشاء نموده و مورد التفات او واقع شد. چندی هم نزد قربانعلی شاه جیلستانی و سپس مجذوب علی شاه به تکیمل مراتب عرفانی و طی سیر و سلوک پرداخت.
ابیات زیر از اشعار اوست :
| زهی مهرت آرام جان راحت دل | فراق تو دشوار و وصل تو مشگل | |
| گرفتم که از من بریدی و رفتی | ترا از جدائی بگو تا چه حاصل[۱] |
اغلب در نطنز بسر می برد و برای علماء و عرفا و بزرگان نطنز و کاشان مدایح و مراثی می سرود. ملا احمد نراقی در وصف او می فرماید:
| سیما که سماوات بقا منزل اوست | گنجینه اسرار حقائق دل اوست | |
| آئینه سر کنت کنزا مخفی | از حق مگذر صفای آب و گل اوست |
آثار
منظومه های زیر از سروده های اوست:
- «الهی نامه»
- «ریاض المحبّین»
- «شقایق الحقایق»
- «مشرق الانوار»
- «مجموعه قصاید»
وفات
سال وفاتش به دست نیامد. اما تا سال 1281ق در قید حیات بوده است.[۲]
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدين، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1386ش.
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.