این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید محمد مهدی کاویانی»
جز (ویرایش و تصحیح اشکالات) |
جز (اصلاح لینک) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۴/۱۱/۲۱|مکان درگذشت=اروند کنار، والفجر ۸|پدر=عبدالرسول|تاریخ تولد=۱۳۴۸|مکان تولد=شهرضا|از دانشگاه=[[حوزه علمیه امام | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۴/۱۱/۲۱|مکان درگذشت=اروند کنار، والفجر ۸|پدر=عبدالرسول|تاریخ تولد=۱۳۴۸|مکان تولد=شهرضا|از دانشگاه=[[حوزه علمیه امام حسین (ع) شهرضا|حوزه علمیه امام حسین (ع) شهرضا]]|مدفن=گلزار شهدای شهرضا|تصویر=محمد مهدی کاویانی.png|عرض_تصویر=170}} | ||
{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' محمد مهدی کاویانی''' بیست و سوم بهمن ۱۳۴۸، در شهرستان شهرضا به دنیا آمد. پدرش عبدالرسول، میوه فروش بود و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[ | {{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' محمد مهدی کاویانی''' بیست و سوم بهمن ۱۳۴۸، در شهرستان شهرضا به دنیا آمد. پدرش عبدالرسول، میوه فروش بود و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[مقاطع تحصیلی حوزه های علمیه|سطح (مقدمات)]] پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۴، در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.<ref>واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی ، ص564.</ref> | ||
== | ==زندگینامه== | ||
عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه [[حوزه علمیه امام | عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه [[حوزه علمیه امام حسین (ع) شهرضا|مدرسه علمیه امام حسین (ع)]] در شهرضا نمود تا بتواند دین خود را با تبلیغ دین و احکام شریعت ادا کند. او با علاقه فراوان به آموختن علوم حوزوی مشغول شد و در کنار آن به تهذیب نفس پرداخت تا خود را برای جهادی بزرگ آماده کند. محمد مهدی در سال ۶۴، دوره آموزش نظامی را دید و به جبهه های جنوب اعزام گردید. | ||
اروند کار و عملیات والفجر ۸ و حماسه ای ماندنی شانزده بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، اما یک دنیا شناخت و معرفت نسبت به راه و هدفش داشت تا جایی که راه صد ساله را یک شبه پیمود. آخرین صفحه کتاب زندگی کوتاه این طلبه مجاهد در ۶۴/۱۱/۲۱ رقم خورد و چراغ شهادت را در جانش برافروخت. ادب و وقار، دائم الوضو بودن، تقید به نماز شب و نماز اول وقت و توجه به مستحبات، او را از دیگران متمایز می ساخت.<ref>کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی ،ص۴۹۸</ref> | اروند کار و عملیات والفجر ۸ و حماسه ای ماندنی شانزده بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، اما یک دنیا شناخت و معرفت نسبت به راه و هدفش داشت تا جایی که راه صد ساله را یک شبه پیمود. آخرین صفحه کتاب زندگی کوتاه این طلبه مجاهد در ۶۴/۱۱/۲۱ رقم خورد و چراغ شهادت را در جانش برافروخت. ادب و وقار، دائم الوضو بودن، تقید به نماز شب و نماز اول وقت و توجه به مستحبات، او را از دیگران متمایز می ساخت.<ref>کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی ،ص۴۹۸.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان شهرضا)]] | [[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان شهرضا)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۰
| شهید محمد مهدی کاویانی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۸ شهرضا |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۴/۱۱/۲۱ اروند کنار، والفجر ۸ |
| مدفن | گلزار شهدای شهرضا |
| محل تحصیل | حوزه علمیه امام حسین (ع) شهرضا |
| والدین |
|
شهید محمد مهدی کاویانی بیست و سوم بهمن ۱۳۴۸، در شهرستان شهرضا به دنیا آمد. پدرش عبدالرسول، میوه فروش بود و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۴، در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگینامه
عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه مدرسه علمیه امام حسین (ع) در شهرضا نمود تا بتواند دین خود را با تبلیغ دین و احکام شریعت ادا کند. او با علاقه فراوان به آموختن علوم حوزوی مشغول شد و در کنار آن به تهذیب نفس پرداخت تا خود را برای جهادی بزرگ آماده کند. محمد مهدی در سال ۶۴، دوره آموزش نظامی را دید و به جبهه های جنوب اعزام گردید.
اروند کار و عملیات والفجر ۸ و حماسه ای ماندنی شانزده بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، اما یک دنیا شناخت و معرفت نسبت به راه و هدفش داشت تا جایی که راه صد ساله را یک شبه پیمود. آخرین صفحه کتاب زندگی کوتاه این طلبه مجاهد در ۶۴/۱۱/۲۱ رقم خورد و چراغ شهادت را در جانش برافروخت. ادب و وقار، دائم الوضو بودن، تقید به نماز شب و نماز اول وقت و توجه به مستحبات، او را از دیگران متمایز می ساخت.[۲]
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.