این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «نصرالله مسائلی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده: | [[پرونده:Nasrollah masaeli.jpg|بندانگشتی|نصرالله مسائلی]] | ||
'''نصراللّه مسائلى''' فرزند محمدحسين،عالم فاضل و شاعر ، ادیب و اهل تحقیق بود. <ref>هادوی، تذکره شعرای استان اصفهان، ص۷۳۲.</ref> | |||
== | |||
==زندگی نامه== | |||
وی در یکی از روستاهای گلپایگان متولد شد .در اوان جوانی به اصفهان کوچ کرد و در محله ترواسگان سکنا گزید. از اساتید زمان خود کسب علم نموده و به لباس روحانی درآمده است. | |||
===خاندان=== | |||
خاندان بزرگ مسائلی در اصفهان و دیگر شهرها عنوان خود را از این شخصیت به یادگار دارند. | |||
آقاى هادوى راجع به ايشان می‌گوید:<blockquote>«ملّا نصراللّه پدربزرگ مادرى اينجانب است كه متأسفانه به جز يك قطعـه عكـس و ايـن ابيات مختصر مطلب ديگـرى از او در دسـت نداريم. خاندان بـزرگ مسـائلى در اصـفهان عنوان خود را از ايـن شخصـيت بـه يادگـار دارند و علّت نامگذارى او به مسائلى در پـى پاسخگويى به مسائل شرعى مردم بـوده و از آنجا كه در مسائل احكام تسلّط داشته اسـت به مسائلى اشتهار يافته است».</blockquote> | |||
====فرزندان==== | |||
وی دارای یک پسر و چهار دختر بود که دو تن از نوه های دختری ایشان به نام های استاد مصطفی هادوی (شهیر) و مرتضی هادوی (نامی) از شعرای برجسته اصفهانند. | |||
==سیره اخلاقی== | |||
از وی به عنوان فردی خوش بیان و خیرخواه و سرشناس در ترواسگان یاد می کردند به گونه ای که ایشان را به عنوان میانجی گر درگیریها و نزاع های خانوادگی انتخاب می کردند. بسیاری از زندگی های زناشویی که به طلاق می انجامید، با پادرمیانی ایشان و آشتی دادن بین دو طرف ماجرا ختم به خیر می شد. وی در منزل خود مکتب خانه ای کوچک نیز برای یادگیری و تربیت بچه ها تأسیس کرده بود و همچنین در خانه خود صیغه عقد و ازدواج جوانان را جاری می نمود و در کار خیر نیز در تمام زمینه ها پیش قدم بود و به گونه ای که در قحطی اصفهان به افراد محله ترواسگان کمک شایانی می نمود و بر افرادی که از قحطی فوت نموده بودند نماز می خواند و با هزینه خود آنها را دفن می کرده است. <ref>امینی پزوه، مصاحبه با حاجیه خانم مسایلی.</ref> | |||
==آثار و فعالیت ها== | |||
او سال ها به ارشاد و هدایت مردم پرداخت و در مسجد شیخ علی خان زنگنه واقع در ترواسگان به وعظ و روضه خوانی و امامت جماعت مشغول بوده است. وی آثار مکتوب و دست نویس در مورد ادبیات و مباحث مذهبی نیز داشته که چیزی از آن به جا نمانده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص187-188.</ref> | |||
مسائلی مردى اديب و محقّق بوده و گاه به اقتضاى حال اشعارى مى سروده است. | |||
آقاى هادوى در تذكره شعراى استان اصفهان به چهار بيـت از اشـعار او كـه بنـا بـه نوشته ى ايشان تنها اثرى است كه از وى در دست است اشاره مى كند: | آقاى هادوى در تذكره شعراى استان اصفهان به چهار بيـت از اشـعار او كـه بنـا بـه نوشته ى ايشان تنها اثرى است كه از وى در دست است اشاره مى كند: | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۲۸: | ||
{{م|***}} | {{م|***}} | ||
{{ب|تا نهد چند خشت بر سر خشت| عمــر او ناگهــان بــه ســر آيــد}} | {{ب|تا نهد چند خشت بر سر خشت| عمــر او ناگهــان بــه ســر آيــد}} | ||
{{ب|بهــر وارث گــذارد آن ثــروت| خــود جهــان را وداع بنمايــد<ref>هادوى، تذكره شعراى استان | {{ب|بهــر وارث گــذارد آن ثــروت| خــود جهــان را وداع بنمايــد<ref>هادوى، تذكره شعراى استان اصفهان،ص۷۲۲.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | |||
وى در 27 محرم سال ۱۳۶۱ق فوت(سنگ مزار) و در [[تکیه سیدالعراقین|تكيه سيد العراقين]] در [[تخت فولاد]] به خاك سپرده شد.<ref>هادوى، تذكره شعراى استان اصفهان، ص۷۲۲.</ref> <ref>لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۵۴۴.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== | ==منابع== | ||
*لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394. | |||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
[[رده:واعظین]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۴۹
نصراللّه مسائلى فرزند محمدحسين،عالم فاضل و شاعر ، ادیب و اهل تحقیق بود. [۱]
زندگی نامه
وی در یکی از روستاهای گلپایگان متولد شد .در اوان جوانی به اصفهان کوچ کرد و در محله ترواسگان سکنا گزید. از اساتید زمان خود کسب علم نموده و به لباس روحانی درآمده است.
خاندان
خاندان بزرگ مسائلی در اصفهان و دیگر شهرها عنوان خود را از این شخصیت به یادگار دارند.
آقاى هادوى راجع به ايشان می‌گوید:
«ملّا نصراللّه پدربزرگ مادرى اينجانب است كه متأسفانه به جز يك قطعـه عكـس و ايـن ابيات مختصر مطلب ديگـرى از او در دسـت نداريم. خاندان بـزرگ مسـائلى در اصـفهان عنوان خود را از ايـن شخصـيت بـه يادگـار دارند و علّت نامگذارى او به مسائلى در پـى پاسخگويى به مسائل شرعى مردم بـوده و از آنجا كه در مسائل احكام تسلّط داشته اسـت به مسائلى اشتهار يافته است».
فرزندان
وی دارای یک پسر و چهار دختر بود که دو تن از نوه های دختری ایشان به نام های استاد مصطفی هادوی (شهیر) و مرتضی هادوی (نامی) از شعرای برجسته اصفهانند.
سیره اخلاقی
از وی به عنوان فردی خوش بیان و خیرخواه و سرشناس در ترواسگان یاد می کردند به گونه ای که ایشان را به عنوان میانجی گر درگیریها و نزاع های خانوادگی انتخاب می کردند. بسیاری از زندگی های زناشویی که به طلاق می انجامید، با پادرمیانی ایشان و آشتی دادن بین دو طرف ماجرا ختم به خیر می شد. وی در منزل خود مکتب خانه ای کوچک نیز برای یادگیری و تربیت بچه ها تأسیس کرده بود و همچنین در خانه خود صیغه عقد و ازدواج جوانان را جاری می نمود و در کار خیر نیز در تمام زمینه ها پیش قدم بود و به گونه ای که در قحطی اصفهان به افراد محله ترواسگان کمک شایانی می نمود و بر افرادی که از قحطی فوت نموده بودند نماز می خواند و با هزینه خود آنها را دفن می کرده است. [۲]
آثار و فعالیت ها
او سال ها به ارشاد و هدایت مردم پرداخت و در مسجد شیخ علی خان زنگنه واقع در ترواسگان به وعظ و روضه خوانی و امامت جماعت مشغول بوده است. وی آثار مکتوب و دست نویس در مورد ادبیات و مباحث مذهبی نیز داشته که چیزی از آن به جا نمانده است.[۳]
مسائلی مردى اديب و محقّق بوده و گاه به اقتضاى حال اشعارى مى سروده است.
آقاى هادوى در تذكره شعراى استان اصفهان به چهار بيـت از اشـعار او كـه بنـا بـه نوشته ى ايشان تنها اثرى است كه از وى در دست است اشاره مى كند:
| دل خود را مكن به دنيا خـوش | زنـــدگى آنقـــدر نمـــى پايـــد | |
| خواجه يك عمر مى كند امساك | تـا كـه بـر مـال خـود بيفزايـد | |
*** | ||
| تا نهد چند خشت بر سر خشت | عمــر او ناگهــان بــه ســر آيــد | |
| بهــر وارث گــذارد آن ثــروت | خــود جهــان را وداع بنمايــد[۴] | |
وفات
وى در 27 محرم سال ۱۳۶۱ق فوت(سنگ مزار) و در تكيه سيد العراقين در تخت فولاد به خاك سپرده شد.[۵] [۶]
پانویس
منابع
- لطفی، علیرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.