این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «مجتبی حاتمی لنکرانی»
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''شیخ | '''شیخ مجتبى حاتمی لنکرانى''' (۱۳۱۵ - ۱۴۰۶ ق)، از فقها و علمای شیعه معاصر و از شاگردان علامه محمدجواد بلاغى و سید ابوالحسن اصفهانى بود. وی در فقه، اصول، تاریخ، ادبیات، شعر، لغت و کلام تبحر داشت و سالها در سامرا، نجف و اصفهان مشغول به تدریس و تربیت شاگردان بود.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص216.</ref> | ||
{{نیازمند تکمیل}} | {{نیازمند تکمیل}} | ||
==زندگینامه== | |||
آیت اللَّه مجتبی حاتمی لنکرانی در سال 1290 ش (1331 ق) در اصفهان به دنیا آمد و در اوایل جوانی برای ادامه تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه نجف اشرف گردید. وی در نجف از محضر حضرات آیات: میرزای نایینی، آقاضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی، سیدابوالحسن اصفهانی و علامه محمدجواد بلاغی و... استفاده برد و به مدارج والای علمی دست یافت. ایشان سپس به تدریس در حوزه نجف پرداخت و شاگردانی را تربیت کرد. آیت اللَّه حاتمی لنکرانی مدتی در سامرا اقامت داشت تا این که در حدود سال 1350 ش به اجبار دولت عراق، مجبور به ترک آن کشور گردید و به زادگاهش مراجعت نمود. ایشان تا پایان عمر در اصفهان به تدریس علوم مذهبی و ارشاد مردم مشغول بود. | |||
از اشعار ایشان است در تعریف حاج خانم امین (ره) و کتاب اخلاق در ترجمه طهاره الاعراق ابن مسکویه: | از اشعار ایشان است در تعریف حاج خانم امین (ره) و کتاب اخلاق در ترجمه طهاره الاعراق ابن مسکویه: | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۳: | ||
{{ب| شد اصفهان به نصف جهانی تمام آن | تا این سرای قدس به چهرش منور است }} | {{ب| شد اصفهان به نصف جهانی تمام آن | تا این سرای قدس به چهرش منور است }} | ||
{{ب| گر نظم نغز نیست بخوانش تبر کی | مرسوله ای زمرقد مولای قنبر است }} | {{ب| گر نظم نغز نیست بخوانش تبر کی | مرسوله ای زمرقد مولای قنبر است }} | ||
{{ب| ران ملخ ز نزد سلیمان حاتمی است | چون بنگری ز قبره ای نیز کمتر است <ref> | {{ب| ران ملخ ز نزد سلیمان حاتمی است | چون بنگری ز قبره ای نیز کمتر است <ref> مقدمه کتاب اخلاق بانو مجتهده امین.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==وفات== | |||
سرانجام وی در بیست و چهارم فروردین 1365 ش برابر با دوم شعبان 1406 ق در 75 سالگی، مدفون در قم ، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سوی دوست شتافت. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | |||
*بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش. | |||
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۸
شیخ مجتبى حاتمی لنکرانى (۱۳۱۵ - ۱۴۰۶ ق)، از فقها و علمای شیعه معاصر و از شاگردان علامه محمدجواد بلاغى و سید ابوالحسن اصفهانى بود. وی در فقه، اصول، تاریخ، ادبیات، شعر، لغت و کلام تبحر داشت و سالها در سامرا، نجف و اصفهان مشغول به تدریس و تربیت شاگردان بود.[۱]
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
زندگینامه
آیت اللَّه مجتبی حاتمی لنکرانی در سال 1290 ش (1331 ق) در اصفهان به دنیا آمد و در اوایل جوانی برای ادامه تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه نجف اشرف گردید. وی در نجف از محضر حضرات آیات: میرزای نایینی، آقاضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی، سیدابوالحسن اصفهانی و علامه محمدجواد بلاغی و... استفاده برد و به مدارج والای علمی دست یافت. ایشان سپس به تدریس در حوزه نجف پرداخت و شاگردانی را تربیت کرد. آیت اللَّه حاتمی لنکرانی مدتی در سامرا اقامت داشت تا این که در حدود سال 1350 ش به اجبار دولت عراق، مجبور به ترک آن کشور گردید و به زادگاهش مراجعت نمود. ایشان تا پایان عمر در اصفهان به تدریس علوم مذهبی و ارشاد مردم مشغول بود.
از اشعار ایشان است در تعریف حاج خانم امین (ره) و کتاب اخلاق در ترجمه طهاره الاعراق ابن مسکویه:
| از نو زنوبهار جهان ر شگ قمصر است | بلقیس گل به تار کش از لعل افسر است | |
| ای طالب حقیقت عرفان زروی فکر | بنگر بر این کتاب که هادی و رهبر است | |
| شد اصفهان به نصف جهانی تمام آن | تا این سرای قدس به چهرش منور است | |
| گر نظم نغز نیست بخوانش تبر کی | مرسوله ای زمرقد مولای قنبر است | |
| ران ملخ ز نزد سلیمان حاتمی است | چون بنگری ز قبره ای نیز کمتر است [۲] |
وفات
سرانجام وی در بیست و چهارم فروردین 1365 ش برابر با دوم شعبان 1406 ق در 75 سالگی، مدفون در قم ، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سوی دوست شتافت.
پانویس
منبع
- بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱ش.